Kirkjuritið - 01.01.1957, Síða 25

ÞEÍR sálmar
19
111.
Nú sólin á bak við bláíjöll enn
sitt bjarta andlit íelur,
og jörð vor næðis nýtur senn,
or nóttin hjá oss dvelur.
Guðs ásýnd lýsi' og íæri' oss frið
á foldarsvið,
þá hræðsla' ei hjartað kvelur.
Kom, herra Jesú! Hjá mér ver,
nú halla tekur degi,
og vernd af hæðum veit þú mér,
að vært eg sofa megi,
og vek þú mig, er morgunsól
vor blessar ból.
Eg þökk í söng þér segi.
Er hávært dagsins hljóðnar stríð
1 Eeilagt þagnarveldi,
6g hu9sa tek, hve hratt mín tíð
°ð hinzta stefnir kveldi.
Eg máske framar sé ei sól
vor signa ból, _
né crf árdagseldi.
olV í Um heimsins h‘
oít haska og fjörtjón líða,
ver stefnum öll á opna gröf,
vor orlög sömu bíða.
>au örlög fylgja Adamsætt,
oi ur fæst bætt.
~ En sköpum skal ei kvíða.
Séra Lárus Ó. Þorláksson
prestur í Mýrdalsþingum
F. 18. febrúar 1856.
Séra Jónas Jónsson
prófastur á Hrafnargili o. v.
F. 7. ágúst 1856.