Kirkjuritið - 01.06.1958, Qupperneq 11

KIRKJURITIÐ
249
líka. — Svo voldugur skilveggur er hálsinn fyrir norðan Nazaret, þar sem
Jesús gekk um í æsku sinni, að það gat hljómað eins og gleðilegur hoð-
skapur í Galíleu, sem var guðlast í Júdeu.
Þetta blómlega hérað, sem var alþjóðleg umferðaleið, þar sem ótal
framandi straumar bærðust og brotnuðu í hugum mannanna, valdi Jesús
ser að vettvangi starfs síns. Hann er fyrstur og einn þeirra spámanna,
sem upp risu með Israel, sem að yfirlögðu ráði brýtur af sér guðfræði-
og helgivald Júdeu. Um leið og hann gengur norður af hálsinum í átt til
Kapernaum, hefir hann sagt skilið að fullu og öllu við vegu prestanna og
hinna skriftlærðu. Sá, sem hefði horft á hann álengdar í þeirri för, kynni
að hafa látið sér detta í hug, að þarna færi umkomulítill maður klungr-
°tta leið einfarans. En með þeim skrefum var Jesús genginn út á hina
breiðu, alþjóðlegu vegu, sem liggja til endimarka veraldar. Og Kapernaum
varð horg hans.
Og þess vegna erum við nú stödd hér í dag í Kapernaum, farandmenn
af norðlægum slóðum, aðeins vegna þess, að þessi staður var hans eigin
borg.
III.
Genesaret var fyrsta stöðuvatnið, sem ég vissi deili á. Ég var búinn að
læra talsvert um það, áður en ég vissi nokkuð að ráði um Þingvallavatn
og Mývatn. Það var ævintýravatn, þar sem postularnir höfðu fiskað, Jesús
bægt vind og sjó og jafnvel gengið á vatninu. — Mér fannst. að það hlyti
að vera öðruvisi en öll önnur vötn í heiminum.
Og þarna, sem ég stend á strönd vatnsins í Kapernaum, er ég ekki
fjærri því að halda. Jiað enn i dag. Ég hefi að visu ekki séð öll heimsins
vötn. Þar vantar mikið á. En það á engan sinn líka meðal þeirra, sem ég
befi séð.
Það er brennandi sólskin, himinninn hár og blár. Hingað og þangað
líður blak af mildri golu yfir vatnsflötinn og bregður á hann skiftandi
litum. Hann er dimmblár, ljósblár, grænn með slikju af bleiku skini, og
yfir vatnsborðinu annarlegur hjúpur af glitrandi birtu. Vatnið er eins og
hjarta í lögun, mjóddin til suðurs, umkringd fjöllum á alla vegu, flötur
vatnsins 200 metra undir sjávarmáli. Ég renni augunum yfir ferilinn,
sem við höfum farið vestan megin vatnsins. Þeim megin eru fjöll og hliðar
vafin gróðri um regntímann, til austurs eru fjöllin hrikaleg, nakin og ber,
°g glampa i harðlegum brúnum, gulum og rauðum litum. Þar rísa veggir
fjallanna nærri lóðrétt upp frá yfirborði vatnsins og ber við loft í gnæf-
andi tindum og kömbum. Þau eru hluti fjallgarðsins mikla, sem ris fyrir