Kirkjuritið - 01.06.1960, Blaðsíða 8

Brottförin af Egyptalandi.
(Prédikun flutt 1. des. 1959).
„Þér hafið sjálfir séð, hvað eg hefi gert
Egyptum og hversu eg hefi borið yður á
arnarvængjum og flutt yður til mín. Nú
ef þér hlýðið minni röddu grandgæfilega
og haldið minn sáttmála, þá skuluð þér
vera min eiginleg eign um fram allar
þjóðir, því að öll jörðin er mín. Og þér
skuluð nú vera mér prestariki og heilag-
ur lýður.“ 2. Mós. 19, 4—6.
ísrael í Egyptalandi, frelsunin úr ánauð Egypta, förin um
óbyggðir og opinberun við Sínaí, — þetta er eitt hið stórbrotn-
asta stef heilagra ritninga, yrkisefni sálmaskálda G. t. og tón-
skálda nútímans. Um þetta efni samdi Hándel hið mikla verk
sitt: ísrael í Egyptlandi. Frelsunin úr ánauð verður að dœnil,
dæmi um frelsun Guðs á hverjum tíma. Hinir undursamlegu
atburðir þessarar sögu, er Guð sér lýð sínum fyrir vatni og
brauði í óbyggðunum, verða Páli postula að dæmi Kristsatburð-
arins. Kletturinn, sem úr vall hið lifandi vatn, er Móse laust
hann, er að sínu leyti eins og Kristur, uppspretta hins lifandi
vatns, er aldrei þverr. Frelsunin við Rauða hafið, er Egyptai'
veita eftirför og Guðs lýður frelsast á undursamlegan hátt,
verður að dæmi um frelsun Guðs í Kristi fyrir skírnina er Guð
hrífur lýð sinn úr greipum hins illa valds. Og öllum er þessum
atburðum lýst á þann veg i 2. Mósebók og í Davíðssálmum, að
hinn táknræni veruleiki er uppistaðan í frásögninni. Dcemiö
sýnir hinn táknræna veruleika, Drottinn Jahve lýstur Egyptu
refsandi plágum, hann hvelfir yfir þá vötnum hafsins til und-
ankomu lýðs síns, hann lætur vatn og brauð vella upp úr jörð-
inni og drífa af himnum ofan, og hann opinberast lýð sínum
við Sínaí. Þessum atburðum er lýst svo, að ljóst verður hið
dæmigerða eðli þeirra. Þeir eru byggðir á stefinu eilífa um
frelsun Guðs úr ánauð og fjötrum, um miskunn Guðs við hinn
undirokaða, um refsingu Guðs yfir valdsherrum og kúgurum
þessarar illu veraldar og um Guðs opinberun. Atburðirnir eru