Kirkjuritið - 01.06.1960, Blaðsíða 40

278
KIRKJURITIÐ
Bækur hans voru þýddar á mörg tungumál og gríðar mikið
lesnar í ættlandi hans. Þekking hans og fjölhæfni var ótrúleg,
viðfangsefnin fjöldamörg. Hann skrifaði jöfnum höndum um
trúarbrögð og heimspeki, uppeldisfræði og skáldskap, stjórn-
mál, hagfræði — meira að segja lífeðlisfræði og fleira. Skáld
gott —afburðasnjall áróðursmaður. Bækur hans munu vera
um eða yfir hundrað — bæklingar fleiri en menn hafa talið.
Mest lét hann trúmálin og siðgæðismálin til sín taka. Bar-
átta hans var öll af þeim rótum runnin. Æðstu hugsjónir hans
sóttar til Krists. Hann var að eigin dómi fyrst og fremst kristni-
boði. En hann skildi og kenndi, að það þýðir ekki að prédika
yfir mönnum með tóman maga eða skjálfandi af kulda og klæð-
leysi. Þótt orðin séu góð, eru verkin enn betri. Áhrifaríkast
að láta þau tala. Og það gerði hann sjálfur alla ævina. Hann
var lifandi auglýsing um sannan kristindóm.
Auk þess, sem nefnt hefur verið, er skylt að nefna baráttu
Kagava gegn ofnautn áfengis og hinu útbreidda vændi. Hann
taldi þessa tvo lesti óheillaríkustu undirrót eymdarinnar. Og
hann bjargaði þúsundum mannslífa, beint og óbeint. Ættland
hans nýtur erfiðis hans um ófyrirsjáanlega framtíð. Hann hafði
líka bætandi áhrif á andrúmsloftið í veröldinni.
Fregn frá Tokio hermir, að síðustu orðin, sem Kagava mælti,
hafi verið á þessa leið: „Verið þið góðir — og vinnið eins og
þið getið í þágu heimsfriðarins og kirkjunnar í Japan“. Þetta
var stefnuskrá hans alla ævina: Meiri og sannari kristni um
víða veröld. Til þess taldi hann sig kallaðan, að vinna að því —
og alla, sem kristnir vildu kallast.
Hann var kyndilberi Krists í fremstu röð. Meðan hans líkar
fæðast, sækir kristnin fram!
Gunnar Árnason.
Sá, sem léttir byrðar einhvers annars, lifir ekki til einskis.
Charles Dickens.