Kirkjuritið - 01.06.1960, Blaðsíða 41

Um œskulýðsstarí.
Mér er það ljóst, að brýna nauðsyn ber til að efla og auka
kristilegt æskulýðsstarf í landinu. Þess hefur ævinlega verið
þörf, en ekki sízt nú. Breyttir þjóðfélagshættir krefjast þess.
Skal ég gera nokkra grein fyrir þessari staðhæfingu minni.
Nú orðið er ungt fólk ekki eins bundið heimilum sínum og
aður var, þar með verða áhrif heimilanna til mótunar minni
eu æskilegt er. Fyrst og fremst eru það skólarnir, sem taka
við börnunum á unga aldri mikinn hluta árs, og má gera ráð
■fyrir, að þeir hafi veruleg áhrif á barnssálina ásamt þeim fé-
iagsskap, sem börnin þá lenda í. Það verður því mjög undir
skólastjóra og kennurum komið, hver þessi fyrstu áhrif utan
heimilanna verða fyrir barnssálina.
I héraðsskólum og æðri skólum mun því miður reynslan ekki
vera svo góð sem skyldi. Fjöldi unglinganna er orðinn svo mik-
lna í skólunum, að erfitt reynist að stjórna þeim, en oft mis-
Jufn sauður í mörgu fé, eins og gerist og gengur. Hins vegar
er lögbundið nám orðið það yfirgripsmikið og erfitt, að enginn
eða lítill tími gefst til að fræða unglingana um það, sem mest
a ríður fyrir hvern mann. Kristin fræðsla og önnur sú fræðsla,
Sern helzt mætti verða til aukins manngildis, hefur setið á hak-
anum. Hér þarf að verða breyting á. Skólarnir, og þó einkum
Unglingaskólarnir, þurfa að taka upp fræðslu, sem miði að því
aö gera nemandann að betri og sannari manni. Verði þetta
ekki gert, verður annar aðili að koma í þeirra stað.
Annað atriði yfirstandandi tíma, sem ég tel hættulegt ungu
fólki, er mikil fjárráð og margar frístundir þess. Þetta þyrfti
hvorugt að verða ungu fólki skaðlegt, ef það kynni með að
fara, en hér geta heimilin litlu eða engu um ráðið. Eftir ferm-
lngu vill unglingurinn ráða sér sjálfur, verður þar engu um
hokað af foreldrunum. Skemmtistaðirnir kalla á unga fólkið
Ur öllum áttum. Farartækin eru nóg og samgönguleiðir greið-
ar- Nú er ekkert við því að segja, þó að ungt fólk skemmti sér,