Kirkjuritið - 01.06.1960, Blaðsíða 47

KIRKJURITIÐ
285
rnikið. Það eina sem hún gerir er að kasta sér í gólfið fyrir
framan hann, setja upp augu eins og undirskálar, og svo kem-
ur þetta: „Talaðu nú, Rabbúní!"
„Og talaði hann?“ spurði frú Tamara áfergjulega.
„Hann talaði,“ sagði Marta hægt. „Hann brosti og talaði við
Maríu. Jæja, ég tók fyrst saman þvottinn, og svo fannst mér
rétt, að hann fengi þótt ekki væri nema svolitla geitamjólk
°g brauðbita---------Hann virtist vera göngulúinn og þreytt-
ur; það var að mér komið að segja við hann: Meistari, ég skal
ná í kodda, svo að þér getið lagt yður,--------sofið stundar-
korn,------— við skulum ekki láta bæra á okkur, ekki anda
— — —, en þér vitið, hvernig það er, frú Grunfeld, maður vill
ekki grípa fram í, þegar liann er að tala. Það eina, sem ég
gerði var því að ganga á tánum til þess að gera Maríu skilj-
ar>legt, að hún ætti að hafa hljótt um sig. En það var öðru
n®r! „Talið þér meira, Meistari, ég bið yður, gerið þér það
fyrir mig að segja eitthvað meira, — og hann, — af hreinni
góðmennsku, — brosti og talaði."
..Æ, hvað mig hefði langað til að heyra, hvað hann var að
Segja!“ andvarpaði frú Tamara.
..Mig líka,“ sagði Marta þurrlega. „En einhver varð að kæla
Uíjólkina fyrir hann, svo að hún yrði svalandi, og eins varð
einhver að ná í ögn af hunangi ofan á brauðið. Og svo varð
eg að skjótast yfir til Efraíms — ég var búin að lofa konunni
hans að líta eftir krökkunum meðan hún skryppi í búðir. Þér
verðið að viðurkenna, frú Grunfeld, að gömul piparjúnka eins
°g ég getur líka gert sitt gagn. Hefði nú bara Lazarus bróðir
verið heima! En þegar Lazarus sá í morgun, að það átti að
tara að þvo, sagði hann: „Blessaðar, stúlkur, ég er farinn. En
bú Marta,“ segir hann, „láttu ekki jurtasalann frá Líbanon
fara fram hjá, án þess að kaupa brjóst-te handa mér.“ — Hann
Lazarus okkar er nefnilega slæmur fyrir brjósti, frú Tamara,
honum hrakar stöðugt. Og þá var ég ávallt að hugsa: — Bara
að Lazarus komi nú til baka meðan meistarinn er hér — ég
hef trú á því, að hann mundi geta læknað hann Lazarus okk-
an; og í hvert skipti sem ég heyrði fótatak á götunni, þaut ég
ut og kallaði og kallaði á hvern, sem ég sá: — Herra Asser,
berra Leví, herra ísakar, ef þér rekizt á hann Lazarus bróður,
v>lduð þér þá segja honum að koma heim undir eins!“ — Nú,