Kirkjuritið - 01.11.1961, Blaðsíða 7

KIRKJURITIÐ
389
með höndum. 1 hverju hiskupsdæmi er stiftsgarður — miðstöð
kirkjulífsins líkt og getið var í Lárkkulla.
Sveitarfélög og bæjarfélög styðja kirkjubyggingar. Kirkju-
skattur er viss liundraðsliluti af útsvörum manna. Yfirvöldin
sjá að sjálfsögðu um greiðslu lians. Faslari kirkjustjórn og
meiri kirkjuagi er í Svíþjóð en liér. Ekki virðist vera veru-
legur áliugi fyrir aðskilnaði ríkis og kirkju. En vissulega er
framtíðin á margan veg óviss og torráðiu.
Að biðja
(Stine Andersen)
Að biðja er ei, sem keipótt barn að krefjast
að komi Guð og láti að vilja manns.
Að biðja er hitt: í heitri þrá að hefjast
að hástól Guðs og þiggja blessun hans.
Að biðja er eigin vild og vilja að gleyma.
„Þinn vilji, faðir, gerist, ekki minn!“
Þá náðarríkar líknarlindir streyma
með Ijúfan frið — og þorna tár á kinn.
Að biðja er í stormum striðs og nauða
að styðja sig við Drottins föðurhönd,
og geðrór mæta gátum lífs og dauða,
og Guði fela bæði hold og önd.
Guð kærleiksfaðminn barni sínu býður,
sem ber i auðmýkt á hans náðardyr,
þá friðar sálu himins blærinn blíður
og boðast lausn á öllu, er hugur spyr.
G- Á.