Kirkjuritið - 01.04.1962, Blaðsíða 33

KIRKJURITIÐ
175
ingu, og gjört sér grein fyrir gildi hennar og blessun, kærir
sig um að breyta uni til þess ástands, sem leiðir af hreinrækt-
aðri, óbeflaðri efnishyggju og drepið hefur verið á fyrr í þessu
niáli. Þessi er sannfæring vor kristinna manna og svo virðist,
að þeir menn, sem nú liyggjast leggja lieiminn undir efnis-
hyggjuna, séu svipaðrar skoðunar, því að þar sem barizt er
til landvinninga í vestrænum, kristnum menningarríkjum, er
lmn ekki látin koma fram í byrjun ódulbúin, lieldur undir
sauðargæru. Hún getur komið fram sem ótakmörkuð trú og
aðdáun á vísindum og hinni vinsælu tækni, eða í gervi þjóð-
málastefnu, sem læzt vinna hið göfuga starf að jafnrétti allra
og að bæta liag hinna snauðu, og er því álitleg í augum almenn-
ings. 1 öllum löndum, þar sem er skoðanafrelsi, greinir nienn
allverulega á í þjóðmálum. Skoðanir eru skiptar um, hvort
þjóðnýting eða einkarekstur, víðtæk ríkisafskipti eða frjálst
framtak sé vænlegra til eflingar og viðhalds verahllegrar þjóð-
arvelgengni. Þótt kristnir menn séu ósammála um þessi atriði
og mörg önnur, þá veldur sá ágreiningur ekki vandræðum og
voða og sósíalismi og kapítalismi starfa hlið við lilið í sama
þjóðfélaginu. Kirkjan tekur enga afstöðu til slíkra ágreinings-
niála, til kapítalisma og sósíalisma í þessari merkingu, sízt að
hún sé þeim andvíg, sem af einlægni vilja auka jöfnuð og rétt-
læti í þjóðmálum. En það er til önnur tegund sósíalisma, sem
svo nefnir sig, sem byggir á grundvelli, sem er framandi í
kristnu þjóðfélagi, byggir á guðlausri efnisliyggju, samkvæmt
yfirlýstri stefnu sinni. Þar er ekki aðeins deilt um landsmál,
deilt um tilliögun á starfi þjóðfélagsins, heldur er grundvall-
arágreiningurinn um lífsskoðun. En þegar baráttan snýst um
®ál og trúarsannfæringu, um frelsi eða kúgun, um réttlæti eða
ofbeldi, þá er ágreiningurinn orðinn djúpstæðari og alvar-
legri. Þá er liann orðinn liættulegur. Það er þessi ágreiningur,
seni er undirrót kalda stríðsins. Það er þjóðarmein, live illa
almenningi gengur að aðgreina þessa stefnu efnishyggjunnar
frá sósíalisma í þeirri venjulegu merkingu, sem hér var drepið
á* og það er skylda lærðra og leikra, að auka þennan skilning
°g þessa þekkingu, ekki með ofsa og illdeilum, heldur með
jákvæðri fræðslu í öllu bróðerni.
f*á skal vikið að þeirri hlið málsins, sem snýr sérstaklega
að ríkinu. Þar sem liugsjónastefna efnishyggjunnar og vor