Kirkjuritið - 01.04.1962, Blaðsíða 42

KIRKJURITIÐ
184
„Ég lief engan tíma til að' sóa í amlkommúnisma. Ég er ekki
fyrst og fremst andsnúinn neinu, heldur alltaf samúðarríkur
í garð annarra“. „Trúin er bundin við kærleika en ekki stéttir
cða kerfi“.
Dominique Georges Pire var sjálfur í liópi flóttamanna, þeg-
ar hann var aðeins fjögurra ára gamall. Þegar þýzku lierirnir
ruddust yfir Belgíu í ágústmánuði 1914, hrenndu þeir til kaldra
kola 1300 hús í Dinant, þar sem Pire var fæddur. Samtímis
myrtu þeir 660 íbúa, þar á meðal afa Pire, sem var skotinn
niður fvrir framan húsið sitt. Foreldrar Pire flúðu með dreng-
inn á smákænu yfir Meuseána, síðan leituðu þau hælis í Eng-
landi, og varð faðirinn þar skólastjóri í Esse. Árið 1917 var
hann kvaddur til Laigle í Normandí til þess að koma þar skip-
un á skólahald. Lagði Iiann þá málstað mörg hundruð belg-
ískra flóttamanna mikið lið.
Á sínum tíma gekk Georges í dómínanska klaustrið La Sarte
í Huy. Eftir að hafa lokið námi í Róm og Louvain, livarf liann
aftur til klausturs síns og gerðist kennari í siðfræði. Þá vakn-
aði áhugi hans á kjörum munaðarlausra barna, sem trúboðs-
systur þar í borginni höfðu tekið að sér. Komst Pire yfir leik-
svæði í landareign herragarðs eins þar í grenndinni og fékk
kvenskáta til að Iijálpa sér að starfrækja hann í þágu ungling-
anna í borginni. Þegar Þjóðverjar liernámu Belgíu í síðari
heimsstyrjöldinni, hafði Pire, sem þá var nýoröinn prestur,
um það hil 1000 heimilislaus hörn á sínum snærum í fjögur ár.
1 stríðslokin var Pire gerður að sóknarpresti. Og í sjö ár
vann hann ótrauður og berhentur að heill sóknarharna sinna.
Þá har svo við að liann komst í kynni við Ameríkana að nafni
Ed Squadrille, sem liafði unnið að stjórnarstörfum í flótta-
mannabúðum í austurrísku Tyrol. Hann varð fyrstur til að segja
föður Pire frá liinu hörmulega hlutskipti „eftirlegukindanna“
meðal flóttamannanna — leifunum, þ. e. mönnum, sem annað
hvort þóttu of gamlir eða veikburða til að geta gerzt nokkurs
staðar nýir landnemar. Belgíska prestinum rann frásögnin til
ryfja, og hann tók sig til og lieimsótti þessa vesalinga í kví
þeirra. Og þá gat hann ekki varizt þess að rísa öndverður
gegn því hvernig þessi strá, sem svo sárlega þörfnuðust tillits-
semi og hlýju, voru hart og lilífðarlaust leikin.