Kirkjuritið - 01.04.1962, Blaðsíða 36

KIRKJURITIÐ
178
fríkirkjurnar taka af öll tvímæli í þessu sambandi. Kristin
kirkja boðar Krist. Starf bennar miðar að því, að veita öllum
kost á þeim andlegu gæðum og verðmætum, sem auka mann-
göfgi, veita sálarfrið og fullnægja ákveðinni þrá mannsandans.
Svipuðu eða skyldu hlutverki gegna listirnar á sínu sviði, séu
þær ekki afvegaleiddar, og þessu tvennu má þá helzt líkja
saman. Stuðningi ríkisins við kirkjuna ætti þá að svipa til
stuðnings þess við listir og sjálfstæðar vísindarannsóknir, þar
sein starfsemin er frjáls og starfsmennirnir óbundnir af ríkis-
valdinu. Kirkjan á að vera sjálfstæð stofnun, sem nýtur þess
stuðnings frá ríkinu, sem hún þarf liverju sínni, til þess að
geta sinnt fyllilega hlutverki sínu til lieilla og blessunar fyrir
þjóðfélagið.
Ver þú mér hjá
(H. F. Lyte)
Ver þú mér hjá, — nú skuggar falla skjótt,
skærasta ljósið hylur koldimm nótt.
Þá vinir bregðast, samúð færist fjær,
frelsari smælingjanna, ver mér nær.
Fljótt hverfa dagar lífsins endi að,
allt jarðar glit og glys — nú fölnar það.
Breyting og hrörnun allt umhverfis er,
ó, þú, sem ekki breytist, ver hjá mér.
Nærveru þinnar þarfnast ég hvert spor,
þín fórn ljær syndaranum kraft og þor.
Hver nema þú fær skapað skjól og hlíf?
f skugga og birtu, Drottinn, ver mitt líf.
Við þína hlið ég óttast ekki neitt,
illskan er sigruð, tár fá svölun veitt.
Hvar er þinn broddur, dauði? Gröf, þín grimmd?
Gersigrað allt við þína dýrðarmynd.
Lyft þínum krossi upp að augum mér,
uppljóma myrkrið, sýn mér dýrð hjá þér.
Himinninn opnast, jörðin færist fjær,
Frelsari’, í lífi og dauða ver mér nær.
Þorvaldína Ólafsdóttir íslcnzkaói.