Kirkjuritið - 01.07.1962, Qupperneq 16

302
KIRKJURITIÐ
setur í liverju prestakalli lögákveðin en svo liafði ekki verið
áður. Var það í sjálfu sér eðlileg ráðstöfun, er miðaði að auk-
inni festu og öryggi. En það liggur í lilutarins eðli að aðstæður
krefjast breytinga á skipan slíkra mála í einstökum tilfellum
og nokkuð þungt í vöfum að þurfa að leita alþingissamþykkta
um slíkt hverju sinni. Var ég fyrir mitt leyti þeirrar skoðunar,
að eðlilegra væri að fela framkvæmdavaldinu, kirkjustjórn-
inni, úrskurð í þessum efnum, þó með því skilyrði, að ábyrgir,
kirkjulegir aðilar í liéraði hefðu um það bindandi atkvæði,
Prestssetranefndin, sem skipuð var í fyrravor, liefur fyrst
nýlega tekið 1 il starfa. Formaður liennar var, eins og kunnugt
er, Gústav A. Jónasson, ráðuneytisstjóri. Varð nokkur bið á því,
að skipaður væri formaður í hans stað. En nú hefur eftirmað-
ur lians í ráðuneytinu, Bahlur Möller, tekið sæti lians í nefnd-
inni.
Fjölgun presta í Reykjavík
Merkasti viðburður að því er varðar afskipti ríkisvaldsins
af kirkjumálum er ótvírætt sú ákvörðun hæstv. kirkjumála-
ráðlierra, að fjölga skuli prestum í Reykjavík.
Með hréfi 12. febrúar tjáði liann mér, að Iiann féllist á „að
undirbúin verði framkvæmd lagaákvæða um fjölda presta í
Reykjavík og samþykkir að láta hefja atliugun á lögboðinni
prestafjölgun og að fengnar verði tillögur um prestakalla-
skipun, mcð það fyrir augum, að í embættin verði skipað frá
næstu áramótum“.
Þegar að fengnu þessu bréfi ritaði ég dómprófasti og óskaði
þess að safnaðarráð Reykjavíkur hæfi þegar þá athugun og
undirbúning, sem ráðlierra lagði fyrir, en skv. 2. gr. gildandi
laga um skipun prestakalla, á safnaðarráð að gera „tillögur
um skiptingu prófastsdæmisins í sóknir og prestaköll og um
breytingar á þeirn svo oft sem þörf er“.
Ég ltygg að það hafi verið almenn skoðun, að einn mikilvæg-
asti ávinningur laganna um skipun prestakalla frá 1952 hafi
verið það ákvæði, þar sem mælt er fyrir um meðaltölu safn-
aðarmanna á hvern þjónandi prest í Reykjavík og í kaup-
stöðum utan Reykjavíkur, 5000 í Reykjavík, 4000 annars stað-
ar. Með þessu ákvæði var reynt að trvggja, að ekki væri látið
reka á reiðanum urn prestsþ jónustu á stöðum þar sem íbtia-