Kirkjuritið - 01.07.1962, Síða 25

Gunnar Árnason:
Pistlar
Stórmál
Gjörbyltingin, sem orðið liefur á heimilunum, einkum að
því er varð'ar uppeldismálin, er vafalaust einna róttækasta,
iunfangsmesta og álirifaríkasta byltingin á þeirri nýsköpunar-
öld, sem vér lifum nú. Óhætt er að fullyrða að vér ger-
nm oss enn aðeins óljósar hugmyndir um, livað hér er á ferð-
inni og eigum eftir að súpa mesta seyðið af því. Hér á Islandi
er þróun málanna líka komin styttra en í nágrannalöndunum
sem í flestum öðruni efnum.
Hér verður stiklað á stóru.
Hjá Gyðingum var til forna litið svo á, að konur gætu ekki
orðið fyrir meira óláni né niðurlægingu en vera óbvrjur.
Hvert barn var talið óumræðileg Guðsgjöf. Móðurskyldan:
unisjá og uppeldi barnsins, sjálfgefiö liöfuðhlutverk konunnar
°g mesta ánægjuuppsprettan. Allt annað átti að lúta í lægra
Haldi og þoka fyrir uppeldisskyldunni í liugsun og verkahring
hennar. Líf hennar átti fyrst og fremst að helgast börnun-
l,m. Eins og er raunar í öllu dýraríkinu.
Þessar hugsjónir liafa verið ríkjandi í „kristnum“ þjóðfélög-
um fram á síðustu ár. Nú ryðja ný viðhorf sér æ ríkar til
rums. Upptaka þeirra, sem margs annars, er ekki sízt að leita
lil síðustu heimsstyrjalda.
Eðli konunnar liefur ekki breytzt, ástin til barnsins er
henni eins í hlóð borin og áður. Aðstaða hennar í þjóðfélag-
111,1 er hins vegar öll önnur, viðhorf hennar til svo að kalla