Kirkjuritið - 01.05.1963, Síða 33

KlItKJURlTIÐ
223
verða ekki ásjáandi að smán hans. En livaða sæla vekur á liinn
hóginn þvílíkan samfögnuð seni sú að mega elska eins og
'•jurta sonarins þráir. Þegar þeirri liamingju er það þar að auki
sainfara, að manni er óliætt að vera lireykinn af föðurnum,
l>ar sem liann er liinn eini útvaldi, sá eini ágæti, styrknr lieill-
ar þjóðar og stolt lands síns, Guðsvinur, vonspá framtímans,
heiðraður lífs og hálofaður í minningunni! Sæli Salómon, að
þu skyldir liljóta þetta hlutskipti. Meðal liinnar útvöldu þjóð-
ar (ojr hversu dýrlegt var ekki það eitt að lieyra lienni til),
'ar hann sonur konungsins (ó, liversu iifundsvert lilutskipti!)
~ sonur þess konungs, sem var liinn útvaldi í hópi konung-
anna!
hyrir þessar sakir undir Salómon sæll hjá Natan spámanni.
Hvorki máttur né afrek föður lians elfdu liann til dáða, því
að lionum gáfust engin tækifæri til þeirra hluta, en þau vöktu
honiini aðdáun og aðdánnin gerði hann að skáldi. Og þótt við
að skáldið öfundaði hetju sína, þá var sonurinn sæll í
hollustu sinni við föðurinn.
Há ber eitt sinn svo við, að sonurinn heimsækir föður sinn.
Og hann vaknar um nóttina við það, að liann heyrir einhvern
uingang í svefnherbergi föðu rsins. Verður liann þá lostinn
*helfingu, því að liann óttast, að þarna sé einhver níðingur á
reiki, sem liafi í hyggju að myrða Davíð. Hann læðist í hum-
attina, þangaö sem hljóðið kom — og sér Davíð alveg niður-
'otinn, heyrir örvinglunaróp iðrandi sálar.
Hagnþrota hverfur hann aftur á beð sinn, það sígur á liann
^'ofnmók, en liann hvílist ekki, en dreymir að Davíð er einn í
)ÓPÍ hinna óguðlegu. Honum er útskúfað af Guði, hin kon-
Unglega tign er reiði Guðs í lians garð. Sér til refsingar klæð-
lst hann pelli og purpura. Hann er dæmdur til að ríkja, dæmd-
111 til að hlusta á blessun þjóðarinnar, þegar hið dulda rétt-
U ti Drottins fellir dóm yfir hinum seka í leyndum. Og sá
kfunur vakir í draumnum, að Guð sé ekki guð liinna guð-
^æknu, heldur liinna óguðlegu, og að maður verði að vera
°guðlegur til að verða hinn útvaldi Guðs. Og þessi mótsögn
Cr niartröð draumsins.
Hg á meðan Davíð lá enn á grúfu á gólfinu í angist sinni,
|eis ^alómon upp af beð sínum og vissi ekki sitt rjúkandi ráð.
ann varð óttasleginn við að liugsa til þess, livað það þýddi