Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1963, Side 16

Kirkjuritið - 01.12.1963, Side 16
KIItKJURITlÐ 446 Súlnaraðir skipta kirkjunni í miðskip og; liliðarskip. Súiur liennar og súlnabogar eru svimhá, og svífa fagurskreyttar hvelf- ingar uppi yfir. — Eftir því eru víddir hennar á alla vegu. Hvelfingar hennar liafa, bæði í kór og efst í hvolfum, kvað- ratrúðuskreytingu, er minnir á Panþeonmusterið gamla. Þetta eru djúpir rammar, en ekki smá minnkandi liolir ferningar, lieldur stærri flötur innst, á þeim fieti miðjum útskorið blóm. 1 kór eru rammarnir gylltir og svo blómið en flötur hvítur. 1 þverlivelfingum framan við og ]>ar út frá, rammar hvítir en fiötur gylltur og blómið livítt. Þessi skreyting er bæði að fornu og litum ákaflega fögur. I aðalkór kirkjunnar, undir kúplinum, er sporbaugamynduð rúða fyrir ofan háaltarið. Þessi skífa er af alabastri og þannig lögð, að alabastursfletirnir mynda geislalínur, er stefna að miðju rúðunnar. Þar í miðjum sporbaug er hvít marmaradúfa. Þegar sólin skín í gegnum albastursgluggann, lítur þetta iit eins og geislastafirnir komi frá dúfunni. Sólbirtan er eins og gullinn bjarmi gegnum alabastrið. Undir kúplinum efst eru litlir gluggar sitt hvoru megin til liliðar. 1 gegnum þá falla sólargeislarnir skáliallt niður og mæt- ast yfir dúfunni. Verður af þessu stöðugt geislaflóð og ljósflóð í kringum dúfuna á alla vegu, eins og það streymi bæði að lienni og frá henni. Þetta þótti mér yfirmáta fagurt. Þannig er livað eina útreiknað af hinum mikla meistara, Mic- liael Angelo, sem Péturskirkju stílaði, og svo af öðrum þeim, er þar lögðu list sína við. Þar er ekkert óljósri tilviljun háð, lieldur í liverju einu fyrirfram útreiknað og séð, livernig verða muni, þá verkinu er lokið. Við sáum kirkjuna ekki eins og liún á að sér að vera, held- ur í viðbúnaði kirkjuþings. Þar voru uppi gullkögruð dam- asktjöld, ýmist rauð eða grá, milli aðalskips og hliðarskipa, og liækkandi sætaröðum fyrirkomið í miðskipi, sem ekki er venja að hafa. En fyrir þetta naut sín ekki að fullu víðfeðmi kirkjunnar og frjáls súlnagöng. Sáu þeir jiað bezt, er áður böfðu séð liana ótjaldaða. Mér þótti nóg um víðfeðmi hennar samt, en veit ])ó, að mikið skorti á, er þar sá ekki í gegn, sem tjöldin voru.

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.