Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 5

KIRKJURITIÐ
51
'"uliini yfir á svið nýrrar umræðu en ekki að hætti fyrri þinga
‘*o fyrir slíkt og læst kirkjuna af með lykli liins óskeikula
enQingarvalds. Með þessu liafa rómversk-kaþólskir bræður
y°rir axlað nýjar byrðar og vanda og þess er langt að bíða,
f' r*r verði séð til hlítar, livert strauminn ber.
Auðveblara er að miða atburði líðandi stundar við fyrri
p.ai 'iðburði. Og eitt vissi ég, þegar ég lilýddi páfamessu 1
(j*'urskirkju og tók aiinan þátt í atliöfnum þessara síðustu
.f "u kirkjuþingsins: Þetta liefur aldrei gerzt áður í langri
j.°'lu Róniar, það er óbætt að fortaka. Það befur aldrei gerzt
l;.rr’ að lútlierskur biskup væri meðal lieiðursgesta á kaþólsku
"'kjuþingi.
° vorum þarna tveir lútlierskir biskupar. Hinn var Sven
il 611 ^,U Viisterás í Svíþjóð, en liann liefur verið einn af
"> r,iarfulltrúum Lútherska Heimssambandsins á þinginu.
egar mér barst fyrst sú vinsamlega fyrirspurn, bvort ég
l"di taka boði uni að sitja þingið sem ábeyrnarfulltrúi
tfj le. a Heimssambandsins, tók ég því fjarri, liafði engan
m.la þess og taldi mig ekki slíkum vanda vaxinn. En þegar
ifl '3r ^30^1® skemmri dvalar og sem gesti, gat ég ekki
I akkað þá vinsemd og heiður við mig og kirkju mína. Kaus
® Ila að fá að vera viðstaddur lyktir þingsins og þingslitin.
Þ ,. 111
j/ '~‘u Jóhannes páfi 23. boðaði þá ákvörðun sína árið 1959 að
j.| Ja sanian allslierjar þing kaþólskrar kirkju, kom það
tajStUl11 á óvart, bæði innan kaþólskrar kirkju og utan, og
S' erórar tortryggni gætti beggja vegna um það, liver til-
sj. ''^111" V8eri og livað af mundi leiða. Hið fyrra Yatikanþing,
lnU ^lað var 1869—70, bafði ekki verið jákvætt frá sjónarmiði
leik , en<^a‘ J3"1- var m- a- tekin í gildi dogman um óskeikul-
Vig Pa^a og yfirleitt var blær og stefna þess þings í samræmi
v |Utl eúistrengingslegri viðhorf, sem mjög liafa mótað róm-
þ a"kaþólska kirkju allt frá tímum siðbótar.
"JÓ fpar 3nna^ Aatikanþingið bófst og fyrir voru lagðar álits-
ei , U un<Jirbúningsnefnda, alls sjö þúsund bls., vöktu þær
^lrifningu. Þær þóttu gefa til kynna, að ekki væri mikils
Cl .v.111113- iJar var flest í gömlu fari og stærstu málin að mestu
SUlðgengin.