Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 41

KIRKJURITIÐ
87
vit' 6r ÞV1 sem se ekki um það að ræða að menn ekki
| 1’3el<lur er um ranga viljastefnu að ræða. „Vilji er allt, sem
3r, SeRÍr skáldið. Menn vita ofurvel, að ef siðaboðum krist-
md
°msins væri fylgt, ])á væri veröldin önnur, þá væri friður í
neimi, þá væri fegurra og bjartara í mörgu sinni, þá
1 namingjan ríkja, þar sem menn liafa gerst bandingjar
a °g lágra siðvenja og steypt sér og sínum í hyldýpi börm-
Unga
M(
°g eymdar.
jj' enn þekkja veginn rétta, en menn vilja ekki fara hann.
]..^Iln 'iija heldur sitja að svínadrafinu, heldur þjóna hinu
varð' ni>'rkn svnd en ganga þann veg, sem Kristur befur
,] .^,Þeiri sem dirfast að tala um sáluhjálplegan mátt kristin-
^sins^ eru af mörgum naumast taldir með fullu viti.
eð ^ ver viljum sjálf engu skeyta um okkar kristindóm
vér viljum fremur sækja alla aðra mann-
„ , en guðsþjónustur, þá er eitt, sem ekki má gleymast, það
nei11 harna vorra.
jr e llverju búum vér bezt í liaginn fyrir komandi kynslóð-
i . nieð því að gefa þeim fordæmi vanrækslunnar gagnvart
■jy lelgasta og bezta, liinni kristnu trúararfleifð?
||( ei’ SVo sannarlega ekki, — miklu fremur með því að sýna
stofSUm verðuga raekt, þannig að vér virðum og rækjum þá
Það
sem er starfstæki Krists liér á jörðu, kirkju Krists.
eru Wer nauðs>rn að temja æskufólkinu góðar venjur. Eflaust
lrkJugöngur að einhverju leyti bundnar venjum og er
gön nenia g°tt eitt um það að segja. Þessvegna ættu kirkju-
„i i.r'lr að vera í heiðri liafðar sem liin bezta siðvenja og upp-
eldlsmeðal
> ðUr |aildvitað eru kirkjugöngur miklu meira en venja. Temjið
Það a^eins °g Þa uiunuð þér reyna það.
]1V(ír að r0ekja safnaðarguðsþjónustuna er frumlægasta skylda
sVn S, fafnaðar vlð kirkjuna sína. Það er vissulega ágætt að
n lrkjuhúsunum ræktarsemi með því að skreyta kirkjurnar
ísl Þeilu góðar gjafir. Það er skemmtilegt einkenni margra
Z ra safnaða og ber vott um lilýbug þeirra til kirkjunnar
ÞV1" niá aldrei gleyma að guðsþjónusta getur farið
'’erð ^ ^aljr°tinni, skrautlausri kirkju, en engin guðsþjónusta
Ur lrarnkvæmd, ef enginn söfnuður er til staðar.