Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 46

92
KIRKJURITIÐ
liversu miklu meiri ástæða væri þá ekki til að haWa á loft1
ákvæðum jieirra heirninfrarlafra, sem tilheyra lífinu eftir dau*'
ann, og drottinn vor Guð hefir sjálfur opinherað kristnvU11
mönnum í orði sínu. Hefrninfrarlös: jarðlífsins er stór lagabálk
ur o<r fyrirferðarmikill, en andinn, sem er frá Guði o<r fer ^
hans aftur, að loknu jarðlífi, híður þar sinnar hefrningar, siÐ5
dóms. Mönnunum er fyrir sett eitt sinn að devja, en á eft,r
kemur dómurinn. Ofr dómnrinn sá fer eftir hugarfari
hrevtni í jarðlífinu. Svo segir Kristur Jesú: ,.Hver, sem ],vl
kannast við mig fvrir mönnunum, við hann mun ég einni?
kannast fyrir föður mínum á himnum, en hver, sem því af'
neitar mér fyrir mönnunum, honum mun ép ok afneita fyr,r
föður mínum á himnum“.
Hversu margir munu ]ieir ekki vera, sem telja sig kristna 1
hessum kristna heimi, en viðurkenna ekki orð hans, og láta ser
ligaia í léttu rúmi, hversu he,r koma fram í mannlegu félag*-
Það er litlum efa hundið, að hví meir, seni svokallaðri menn'
ingu jarðlífsins er liossað, |iví fjarlægari verður liinn kristn1
maður uppruna sínum, ok hyí meiri velirengni sem hann nýtnr'
Jieim mun andvaralausari verður hann um velferð sálar sinnan
Rödd í útvarpinu, fióðu heilli, lagði í efa guðrækni og trúar'
h'f íslendinga, hótt heir sýndu kirkjum sínum á ýmsa luÐ^
meira örlæti nú en fvrr, hecar gróska hjóðlífsins var á hverf'
anda liveli. Þeir höfðu há tíma til að skipa sæti sín í kirkjun'
um, hótt fámennari væru en nú. Ber ]ió ekki að vanmeta hesSÍ*
tízku. Samt er ]inð íhugunarvert, hvort sálin mettast að saiU3
skapi.
Þá taldi „röddin“ að farið væri aftan að siðunum, \tepP*
andinn væri mataður úr ritum Karls Maxs og Sigmundar
Freuds, mestu andstæðinira kristinnar trúar. I bess stað værl
Bihlían látin óhrevfð í bókaskápnum. Þetta litla vfirlit segir
ekki nein skrök, lieldur liirírur bað í loftinu sem staðrevnd. Þa^
er óneitanlega vfirleitt borin meiri umhvggja fvrir hörfun1
jarðlífsins en ]iess tilkomanda.
Það hljóta allir að sjá, sem vilja siá, að jarðlífið verð,,r
stöðuirt flóknara og fyrirferðarmeira. Getur ekki skeð að menU'
ingin sé orðin áttavilt. Eða verður sá kristinn maður, sem ætlar
að auðga anda sinn á kristnum fræðum, talinn með fulhi viÞ’