Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 22

KIBKJURITIÐ
68
vegar liinn audlega akur. Merki þess sjást ennþá glögglega. Ef
lil vill ljósast á kirkjulegu einingarlireyfingunni. Þar er starf'
i3 í fullum gangi. Að vísu enn unnið í djarfliuga trú, en af
fullri stefnufestu á mörgum sviðum. Bæði af eldlegum áhuga'
mönnum og af fjölda rannsóknar-upplýsiuga- og uppbygging'
arstofnunum. Hvað er að gerast fyrir augunum á oss? Stafai'
það af andlegum veðrabrigðum innan kirkjunnar að grísk-
kaþólska og rómversk-kaþólska kirkjan féllust í faðma við
lok kirkjuþingsins í Róm? Er það tákn þess að súrdeig eining"
arandans sé þegar farið að sýra Rómarkirkjuna, og að upP'
fylling bænar meistarans sé að nálgast, sú, að allir lærisveinar
lians séu eitt.
Nú eru fjörutíu ár liðin síðan alkirkjuþingið var lialdið i
Stokkliólmi. 1 minning þess hefur verið ákveðið að þetta ÓX
skuli vera ,,einingarár“, sem kirkjurnar og kristileg sam/élög
Iielgi sem mest umhugsuninni um allt, sem sameinar kristna
menn, og auki gagnkvæman skilning. Taki líka upp sameigin'
legar guðsþjónustur og ýmiss konar samstarf, sitt á livað, inn-
an kirkjudeildanna. Þar er Söderhlom sjálfur og starf hans
enn til fyrirmyndar.
Kirkjuleg og guðfræðileg viðliorf liafa mikið breyzt undan-
farin fjörutíu ár. Samt er enn margt að sækja til Söderbloms
bæði tii undiugsunar og umræðna. Nefna má þá skoðun lians
að kirkjan sé lifandi tákn ævarandi starfsemi Guðs í heiminunii
gagnkvæm ábyrgð ríkis og kirkju í garð livors annars, nauðsyn
trúarbragðarannsókna m. a. til skilnings á sérstöðu kristin-
dómsins, spurninguna um liinn söngræna þátt guðsþjónustunn'
ar, en í því sambandi var liann mikill talsmaður þjóðlegra lag11
auk sígildrar kirkjusönglistar. Hann var umburðarlyndur að
því er varðaði kirkjuleg framkvæmdaatriði, leit allar fastat
fyrirskriftir óhýru auga, nema um meginniál væri að ræða.
Trúin var kjarninn í lífi Söderhloms. Trúlaust kirkjulíf var
lionum viðurstyggð og kirkjunni glötunarvegur. En fyrir hoH'
um vakti ekkert trúarliaf, sem bærðist líkt og lítill logngári 1
brjóstum einstaklinganna og vekti til óljósrar meðvitundar un1
Guð. Það sem honum brann í liug var faguaðarrík trú á Guð
sakir Krists. I banalegunni sagði liann: „Ég veit að Guð lifi'-
Ég get sannað það af trúarbragðasögunni“. Rit, sem kom
eftir andlát lians ber þennan titil: Gu8 lifir. Þar leggur hanU