Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 32

78
KIRKJURITIÐ
of auðséð sannindi lil að því sé nægur gaumur gefinn. Það er
oft eins og þurfi svo niörg orð, eða svo stór, til að eftir því
tekið, sem kirkjan er að segja. Og stóru orðunum í guðfræði
fylgja deilur, sem enginn, nema einn, veit hve miklu þoka aft'
ur, en fáu fram. Deilur eru fjarlægar kærleikanum. Þegar þeif
eru að deila drottna þeir með mannasetningum framar anda
Guðs yfir lijörtunum, og verða ekki aðeins óstöðugir í Guði, 1
kærleikanum, lieldur og ósannir, því andinn er sannleikurin11
samkvæmt vitnisburði Jóliannesar. Þeir sem þannig segjast
elska Guð, en liata bróður sinn, eru ósannir, eins og texti vof
segir. Því að sá sem ekki elskar bróður sinn, sem liann Iiefnt
séð, getur ekki elskað Guð, sem bann liefur ekki séð. Þessi rök-
semdaleiðsla 1. Jóliannesarbréfs þykir e. t. v. einfeldnisleg o?
ófullnægjandi. En þannig eru liin mestu sannindi birt oss a
opinn og augljósan liátt. Vér þurfum ekki að leita lengi að saiiU'
leika þeirra og boðskap, en breyta eftir þeim. Og sainræniio
milli þess hvernig boðorð bróðurelskunnar hljómar með oss
og liins live fjarlægt vér rekuni óttann með elsku vorri, sýnir
breytni vor, live vér liöfum orðið fyrir miklum álirifum fr;l
lionum, sem elskaði oss af fyrra bragði. Elskum vér eftir IiinU
nýja boðorði livert annað? Svarið er ekki Ijóst, sveiflur í liuga
vorum og umhverfi valda liér ýmsu um. En óttumst vér? Ótt-
inn er mælir elskunnar, samkvæmt textanum. Því meiri elska?
þeim mun minni ótti. Fullkomin elska útrekur óttann. Vér
liöfum a. m.k. viljann til að reyna að láta elskuna ráða gerð'
um vorum. Og þá er vel, er liins betra má vænta. ICristur lagð1
megin álierzluna á það, að mönnunum skildist að kærleikur-
inn á að ráða mestu í lífi þeirra. Hann sneri öllu á leið rétt-
lætis og sannleika.
Þótt ýmsir liafi unun af að deila um fórnardauða ICrists5
mótmæla ekki einu sinni þeir liinum góðu áhrifum sem nýtt
boðorð stafar á b'f og samskipti mannanna. Um kærleikann 1
boðskap Krists, postula lians og lærisveina, á öllum ölduu1
rísa ekki deilur, en deilur koina npp meS mönnum þrátt /yrír
þennan boSskap. Það lieyrist líka svo sjaldan sungið: kærleik-
urinn er mestur. Kærleiksverkin, hin raunverulega játning
elskunnar, koma ei svo ljóslega fram sem skvldi livern dag voru-
Mörgum fer eins og lögvitringnum, að liann gengur hurt, þeg'
ar krafa kærleikans var gerð til liins ýtrasta. Þegar framkvæin3