Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 45

Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 45
KIR KJURITIÐ ^ KIR KJURITIÐ 91 jjej.. ^atx sig liafa það, með nýju orðunum, sem prestur liennar s^uld^61 llann kastar rekunum við greftrun líkamans. Vita- eru þau áferðarfallegri en þau gömlu, en þau krefjast ábyrgðartilfinning ar. ^ien U °r^nm Krists, en liræðist heldur þann, o. s. frv., virðazt Að n <ÞlU hafa staldrað við til athugunar eða umliugsunar. jClns 01'ðið rórra að vita um þennan ódauðleika sálar sinnar. . Utvarpinu lieyrast oft varnaðarorð um ýmisleg lilutkennd frv p' ° Sem 1 umferðarmálum, aðgæzlu með eldfim efni o. s. i ’ ^1 sá eða þeir, sem lilusta á varnaðarorð þessi, skella við Þvi *ollae vald; aeyrum á sá hinn sami miklu meira á hættu, með að leiól' Ver^a fyrir tjóni, en sá, sem hefir fest sér orð þessi og lninneinin?ar vel í minni. Varnaðarorð skyldi ætíð festa sér í a*ni’ I1Vl að þau eru af góðum liuga gerð. Hvaða kristinn Verg r Vefengir varnaðarorð frelsara síns? Er sálin ekki meira 011 kús, sem kviknar í eða bíll, sem laskast? Hversu mikið v a S'ldi liafa þá ekki varnaðarorð í andlegum efnum en eSum? Sá, sem liugsar um sálina og andann: drýgði ekki 0rg . °» Svik voru ekki fundin í munni lians. Þess vegna hljóta þ ((‘SS! vera sönn og íhugunarverð fyrir kristna þjóð. a virðist liafa færst í vöxt, hjá viðlialdendum kristinnar fej.( ao uraga fjöður yfir þær kenningar kristindómsins, sem Vej 1 ser koðun hegningar, ekki aðeins í þessu lífi heldur jafn- lun] ,P-ar 1 °®ru lífi- Það er túlkað svo, að kærleikurinn sé lun Urðarlyndnr og að Guð, faðirinn á himnum, fyrirgefi börn- 1111/""!111 alljrot þeirra. Að vísu er ætlast til að jarðlífs-börn- Se .re^11 vek En er ekki staðreyndin önnur? Það er ekki nóg að ni;a’ a® fiuð sé góður og miskunnsamur, ef boð lians og til- (]11) ,eru rnargbrotin. Hann ætlast einnig til hlýðni af börn- l)riii!'nuin- Þess vegna boðar hann einnig liegningu. Þegar er á það ráð í túlkun kristinnar trúar, að slá hulu yfir °rði a?a nr álirifamætti liegningarinnar, sem boðuð er í guðs 111 í' 'lýUlr a^ 81 ra á þá ógæfuhlið lijá þjóð, sem talin er krist- j^ að hún með tíð og tíma afkristnist. ]1|-liVers Vegna á íslenzka þjóðin sín eigin liegningarlög? Mundi Irrota Ufa ^*eirra ef þegnarnir væru löglilýðnir? Eftir eðli eða 11113 lalJ®®ar dómurinn, hvort sem mönnunum líkar betur Ver. Þegar svona er ástatt í jarðlífinu, efnisheiminum,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.