Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 16

'URKJURITIÐ
62
reyndinni við seni óaffjreiddar spurningar. Ábyrgir menn 1
öðrum kirkjudeildum skilja Jiað, að mikið er undir Jiví koiii'
ið, livemig til tekst á komandi tímum um Jiann mikla vanda,
sem kaþólska kirkjan liefur nú færzt í fang með Jieirri endur-
skoðunar- og siðbótarstefnu, sem bafin er. Aðrir kristnir
menn geta ekki staðið álengdar sem áborfendur. Þeir þurfa
að styðja bræður sína í bæn og sannið og með einlægum fús-
leik til þess að yfirvega eigin bag og liugsun.
Vér lútherskir menn trúurn því, að sannleikur Guðs baft
verið í liúfi, því liafi siðbótin orðið og lilotið að verða, svo
afdrifarík sem liún varð, liún bafi verið óhjákvæmileg fórii
á altari sannleikans. Og Jietta er nú að verulegu marki viður-
kennt einnig í Róm.
Það er líka viðurkennt í báðum kirkjudeildum, að mannleg
skammsýni og synd og mörg utanaðkomandi öfl liafi verið
með í því tafli, sem sundraði kristinni kirkju Vesturlanda o
16. öld. Enginn má ganga út frá því sem gefnu, að allar þ®r
forsendur, sem bvggt var á fyrir 4 öldum, séu jafngildar nú,
Jjví síður að liver ályktun, sem af jjeim var dregin, standi
óliögguð um aldur. Nú er kominn nýr grundvöllur undir gagU'
kvæma og sameiginlega endurskoðun, þar sem er sú afstaða
til Heilagrar Ritningar, er VatikanJjingið lýsti.
Hin nýju, ekúmenísku viðborf búa yfir niiklum og lokkandi
fyrirheitum. Oss ber að fagna þeirn í von og trú, en jafnfraiid
allsgáðir. Það er Guðs náð og ekki manna ráð, því síður manö'
legir draumar og óskliyggja, sem kirkjan á framtíð sína und-
ir. Sízt af öllu er liinum samkristna málstað Jjjónað með barna-
legum stóryrðum eða flumbrulegum hrokadómum um men»
og atburði liðins tíma og saintíðar. Það, sem unnizt liefur og
vinnast mun, byggist á bógværu starfi, á vinnu í auðmýkt,
Jjolinmæði, trausti og bæn, með þá reglu postulans að leiðar-
ljósi að ástunda sannleikann í kærleika.