Kirkjuritið - 01.02.1966, Blaðsíða 43

KIHKJURITIÐ
j KIHKJURITIÐ 89
n°kkuð unnið með góðri kirkiusókn í hinum dreifðu
byKgðum?
Vlr®lsH að til þcss að kirkjusókn aukist að miklum
inir,, i"1. a menn almennt að eignast margfalt ríkari tilfinn-
l’íón ' *'r ^V1’ að það sé einhvers virði, er menn sækja til guðs-
8af s Unnar. Sii tilfinning sýnist nú næsta lítil meðal íslenzkra
þ 3 a’ niargra hverra.
fMklSlr.,ro5fylhir eru skemmtisalir — einnig af fullorðnu
1 - Sama °g helgidómar standa nær auðir á helgum
,nik] ^ >a er ekkl sýnilegt annað en menn telji sig hafa nokkuð
j^11 meira að sækja í skemmtisalina.
Síej.. ')eir’ sem taka að stunda skemmtilífið, sem svo er kallað,
^ nangað fyrst og fremst tóm í sál sína, lífsleiða sem stöð-
jjv re'nt að deyfa með æ ofsafengnari skemmtanasókn.
f g*i „r er sa sem gæti borið það með sanni, að liann sækti tóm
þ Slna og lífsleiða í kirkjuguðsþjónustu?
þurf013 Cr einmitt komið að kjarna þessa máls. Augu manna
lrijg 8 liúkast upp fyrir því hvílíkra fjársjóða þeir fara á
í*að ^'°lr afrækja kirkjuna sína.
fregg er sermilega að ofurlitlu leyti á manns valdi að koma
vegar með áleitnum og sífelldum áróðri. Sums staðar
enniInenn revnt í samráði við sóknarnefndir eða aðra
kjr]_. enn að kafa kirkjudaga eða kirkjukvöld jafnvel heilar
tii agllVl^ur oft með vandaðri dagskrá. Er þetta fyrst og fremst
gr i 'ekl'a athygli á hinu kirkjulega starfi og örva kirkjusókn.
lnp,r;tla 'ássulega góðra gjalda vert. Því skvldi ekki kirkjan
að ekk' ^ ' Slna ÞJÚHustu áróðurstæki nútímans að því marki
1 str,’ði gegn sígildri tradition hennar.
1,111 ti]SPm minni Hvggju mundi þó verða lang þvngst á met-
sejlj 1 aukinnar kirkjusóknar liggur að mestu handan við
unum 1 mannlegs færis, en það er aS vakninq ve.rSi í söfnufi-
Ulenn . a vakningu gefur enginn maður. I bezta lagi gætu
0rðið verkfæri til að stuðla að þeirri vakningu, en hana
anjj ?n«inn maður, heldur Guð einn. Hans lieilagi, hlessaði
S]iki; Sa anfH, sem Kristur gaf lærisveinum sínum fær einn orkað
verg llndri. E. t. v. getum vér undirbúið iarðveginn með trú-
býr StarH' cins og góður jarðvrkjumaður plægir og undir-
gi]t ;r vettmn fvrir vöxt sáðkornsins. En það lögmál er eilíf-
nð gefur vöxtinn. Biðjum þess kirkju vorri og söfnuð-