Kirkjuritið - 01.01.1968, Blaðsíða 49

KIRKJURITIÐ
43
Jóliannesson annaðist um fyrri
fl°kkinn svo sem kunnugt er. Um
100 ævisögur eru í fyrri flokknum
eu '4 í þeim síðari. Þótt flestar
Peirra væru prentaðar áður, einkum
* Andvara, er geysimikið hagræði í
!)V1 að eiga aðgang að þeiin á þenn-
liátt, enda komast þær þá í marg-
alt fleiri hendur.
u nýbreytni er í síðasta hindinu
llar eru æviágrip tveggja kvenna:
rú Þóru Melsted eftir Boga Th.
ielsted og sjálfsævisaga Bríetar
Jarnhéðinsdóttur. Voru háðar
nuklir hrautryðjendur, hvor á sínu
sviði.
Hér segir frá tveim höfuðprest-
Ul)l Ættfræðingnum mikla séra
Jl|,ari Jónssyni á Hofi og þingskör-
nngnuni og stórbóndanum séra
'gurði Stefánssyni í Vigur, sein
atnaði l>æði dómkirkjuprestsein-
'tettiiiu og ráðherrastóli.
Góðnr fengur er ævisaga Jóseps
atknis Skaptasonar í Ilnausum
aftir Pál V. Q. Kolka. Jósep va.
'"'kill inerkismaður og slíkur garp-
lil ferðalaga, að óvíst er að
"'argir færu í föt hans.
Geta má og sérstaklega
SOgll
agnúsar Sigurðssonar, bankastjóra,
)Vl að hann var mikill ráðaniaður
' v rr* ^"ta þessarar aldar.
'teo híndi þessu hefur séra Jón
onason enn bætt vænum steini
Pann óbrotgjarna varða, sem hann
,e ur reist sér með fræðistörfum
suium.
Heimdragi -
^LENZKUR fröðleikur
EAMALL og nýr _ IIL
-^undur Bjamason og
ini ‘>nur Jóhannsson söfnu'öu efn-
' ISunn. Prentsmiðjan Oddi.
Cr steyPt í sama móti og hin
0 fyrri. Átján þættir, flestir
fremur stuttir. Misjafnir en allir
hetur geymdir en gleymdir. Enda-
lok byggðar í Fjörðum eftir Sigur-
hjörn Benediktsson er mér hvað
minnisstæðastur. Þar segir á látlaus-
an hátt frá því þegar gamli bóndinn
á Tindriðastöðum í Hvalvatnsfirði
var sunginn til grafar síðastur allra
á Þönglabakka í Þorgeirsfirði. Er
þar prestssetur frá því snemma á
öldum og fram til 1902 að séra Sig-
urður Jónsson fluttist þaðan að
Lundi. Þarna koma nokkrir Höfð-
hverfingar og presturinn í Laufási,
séra Þorvarður G. Þormar mest við
sögu. En að haki myndarinnar ligg-
ur öll saga harðbýllar útkjálka-
sveitar og óteljandi atorkumanna,
karla og kvenna.
Ilefur Theodor Friðriksson ritað
hana snilldarlega í hók sinni / ver-
um, en þessi síðasta svipmynd varp-
ar á liana snöggu leiftri. Hýddur
Gvendur í Koti, þar sem Finnur
Sigmundsson lætur tvö málskjöl
tala á hálfri fjórðu hlaðsíðu hleyp-
ir í mann hrolli. Margur mun
hugsa: annað eins getur ekki
gerzt á okkar tínium. Ekki í sömu
mynd. En sé liugsáð út í veröld-
ina, gerast því miður víða enn
ægilegir ómenningarathurðir, þótt
ekki sé talað um styrjaldirnar. Og
sumt hjá okkur sjálfum mun áreiö-
anlega verða talið vanþroskamerki
þegar frá líður. Þau eru mörg
þrepin enn upp á efstu þröm full-
komlcikans.
Frágangur er góður og hókin
eiguleg.
Jóhann Briem:
TIL AUSTURHEIMS
Bókaútgáfa MenningarsjóSs
Prentsmiðjan Oddi
Það er að verða fljótfarnara og
ólíkt liægara, ef peningar eru fyrir