Kirkjuritið - 01.11.1970, Side 46

Pétur Sif'urgeirsson, vígslubistcup:
Eitt orð
Það er göfugs manns einkenni aS vera þakklátur, og láta
þakklæti sitt í ljós við Guð og menn. Sú kristilega dyggð viH
gleymast lijá okkur, og það er ekki fráleitt, að nú sem áður
gildi hlutfallið 9 á móti 1, líkt og það var á dögum liinna tíu
líkþráu, er einn þeirra sneri aftur til að þakka fyrir sig, og
hann var auk þess útlendingur.
Þegar talað er uni þessa sjálfsögðu dyggð og við minnt a,
að gefa Guði dýrðina, dettur mér í liug enski togaraskipstjór-
inn, sem kom til guðsþjónustu í Akureyrarkirkju óveðurs-
daginn, 4. sunnudag eftir þrettánda 30. janúar 1966. Það var
sérstæð mesugjörð þann daginn vegna illveðursins og búist
við, að ekki yrði messað, enda voru fjórir kirkjugestir í kirkj-
unni fyrir utan hið venjulega starfsfólk.
Einn af þessum fjórum var enski skipstjórinn á togaranuW
Northern Eagle, sem tveimur dögum áður liafði nærri þvr
farist í mynni Eyjafjarðar, þar sem togarinn fór þrisvar
sinnum á hliðina. 1 þeirri eldraun lióf skipstjórinn hug sim*
í hæð til Guðs og hét á Akureyrarkirkju.
Honum tókst með Guðs hjálp að rétta togarann við og 11:1
skipinu upp undan ofurþunga haföldunnar, og nú var hann
kominn í kirkjuna til þess að þakka fyrir og lofa Guð, sen1
gaf honum styrk. Að sið sinnar kirkjudeildar kraup liann a
kné á gólfið, þegar liann fór inn í kirkjubekkinn og úr honum
aftur í lok messunnar. Andlit lians ljómaði af innri fögnuð1
og liann var Guði hjartanlega þakklátur. Það leyndi sér ekkn
Hann gaf kirkjunni, það, sem hann hafði handbært, tvö ensk
pund og mikla sjókortabók, sem varðveitt er í skrúðhúsinu.
Daginn eftir gekk ég niður í skipið til lians og þangað
hafði blaðamaður komið og haft viðtal við liann út af þessum
atburði. Þegar liann minntist á björgun sína úr lífsliáskanunn
man ég orðrétt, hvað liann sagði: „I did not mind going UP