Kirkjuritið - 01.11.1970, Blaðsíða 21

KIRKJURITIÐ
403
stefnunnar um réttlæli, jafnrétti, frelsi og öryggi liafa í vax-
ail(li mæli gert velmegunar]tjóðfélag nútímans að velferðar-
hjóðfélagi. En jafnaðarstefnan telur það ekki vera lokatakmark
tiiannlegrar viðleitni að búa við góð lífskjör og lifa í velmegun.
aukinni velmegun fylgir ekki fegurra mannlíf, þá næst ekki
það markmið, sem þarf að nást. Á undanförnuin áratugum lief-
Ur athygli mannsins í iðnaðarríkjum nútímans fyrst og fremst
beinzt að því að auka framleiðslu sína, að hafa meira að bíta
°g brenna, stærra liúsnæði, meiri þægindi, minna erfiði. Það
c'r áreiðanlega kominn tími til þess að leggja vaxandi áherzlu
a> að tilgangur lífsins er ekki meiri matur, fallegri föt, full-
^omnari eldhúsáböld, meiri skemmtanir. Kjarni lífsins er
utlnars eðlis. Það, sem mestu máli skiptir, er sú bamingja, sem
af sambúð við ástvini, sú farsæld, sem Iilýzt af því að
llJ°ta sannra menningarverðmæta. Það, sem nú er ekki síður
Oauðsynlegt en að auður þjóðfélagsins baldi áfram að vaxa, er
dtt, að fegurð mannlífsins aukist. Við þurfum að bæta sambúð
°kkar livert við annað, við þurfum að varðveita umliverfi okk-
‘lr ospillt, um leið og við eflum menningu okkar þurfum við
að gera jlana að almenningseign í sívaxandi rnæli. Við þurfum
að leggja áherzlu á aukningu allra lífsgæða, ekki aðeins þeirra,
sem eru efnisleg, heldur ekki síður liinna, sem eru menningar-
Verðmæti. Jafnaðarmenn berjast fyrir bættu mannfélagi og
fegurra lífi.
Síðustu orð mín skulu vera þau að óska þess, að íslenzkir
Jafnaðarmeim skoði það ávallt fyrst og fremst skyldu sína að
°fla viðgang þeirra liugsjóna, sem eru hornsteinar jafnaðar-
stefnunnar, og að þeim megi verða sem mest ágengt í baráttu
SlUni fyrir því, að þessar bugsjónir móti íslenzkt þjóðfélag í
Slvaxandi mæli.“
^/eðruð
börn
eia Árelíus Nielsson skrifar eftirfarandi (í Mbl. 21.10) í
S*ein sem ncfnist: Á móðir a& gefa barn sitl?
etta er oft mikið vandamál. Og satt að segja eru ættleiðingar-
^g? seni fjalla um algjör eignaskipti á afkvæmum fólks furðu-
egt plagg.
að má í sannleika orða það svo, að bið eina, sem ekki er