Kirkjuritið - 01.11.1970, Page 12

KIRKJUIUTIÐ
394
tveir klefar, og liefir jafnvel verið gizkað á, að þar liafi i
fyrndinni verið djúpur brunnur, sem breytt bafi verið í fang-
elsi fyrir dauðadæmda menn og herfanga. Vitað er, að í fang-
elsinu voru í lialdi menn eins og Jugurtlxa konungur Karþagó-
manna og Verkingetorix, sá sem lengst lijelt uppi baráttu við
Júlíus Caesar í Gallíu. Ennfremur hafa lifað sagnir um, að
í þessu sama fangelsi liafi verið postularnir Páll og Pjetur.
Ekki verður sú sögn vísindalega sönnuð, en ólíklegt er það
engan veginn, að þarna í neðri klefanum liafi postulinn Pjetur
lialdið til, og þaðan liafi hann verið fbittur til aftökustaðar-
ins. Þjer verður þungt um andardráttinn, er þú stendur ;•
steingólfinu innan þessara ramgerðu múra, — en á einum
stað kemur lítil, tær lind úr veggnum, og rennur spölkorn
eftir gólfinu. Helgisögnin segir, að lindin litla liafi orðið til
fyrir kraftaverk postulans, og úr vatni hennar liafi hann
skírt suma samfanga sína og jafnvel fangaverði, er tekið böfðu
kristna trú. í þessari trú felst bin sama boðun og í orðuin
sjera Hallgríms: Dauðinn tapaði, en Drottinn vann. Hún
minnir oss á þann sannleika, að þó að píslarvotturinn bafi
verið lagður dáinn í sakamannsgröf, heldur liin hreinsandi
og endurnærandi lind trúarinnar áfram að renna, til blessunar
því mannkyni, sem dæmt var til dauða.
Sigurinn vannst. Yfir gröfum píslarvottanna rísa kristnar
kirkjur, smáar og stórar. Þegar vjer göngum um Rómaborg
finnum vjer eina kirkjuna annarri fegurri. Dýrðleg listaverk
margra alda bafa prýtt þær og gera enn. Kristin kirkja for-
smáði ekki liinn listræna arf, sem grísk og rómversk fornöld
iiafði ræktað. Vjer sjáum Etrúskasafnið og Kapitolsöfnmi
]iar sem líta má óteljandi gersemar frá liinni lieiðnu fornöld-
Höggmyndir eins og binn deyjandi Galii eða drengurinn, sein
dregur flís úr fæti sínum, sýna undraverðan skilning á mann-
legu eðli og samúð í harmleik iífsins. Og bin fræga úlfynja
gefur til kynna glögga innsýn í það, sem dylst í spyrjandi ang'
um dýrsins. 1 Miþrasmusterinu og teikningum þess birtist hi®
hulda þrá mannsins eftir sigri ljóssins og krafti liins fórnandi
lífs. Mannslijartað þráir þann drottinn, sem dauðann sigrar'
Vjer göngum um Forum Romanum, þar sem enn má greina
rústir af musterum og samkomuliúsum frá lieiðni, og þega’
vjer nemum staðar við curíuna, liúsið, sem endurreist er a