Kirkjuritið - 01.12.1970, Blaðsíða 4

Kirkjuritið - 01.12.1970, Blaðsíða 4
434 KIIiKJURITin Hann kom, sendur af guðlegri forsjón, J)egar mest reið a, þegar hinn menntaði heiniur þátímans var sokkinn ofan í siðleysi og spilling. Hin gömlu trúarbrögð höfðu misst vald sitt yfir liugum manna; }>au megnuðu ekki lengur að varð- veita J)á frá illu og halda þeim á braut siðgæðis og mann- ilyggðar. Svo fjarri var því, að sagt er, að jafnvel prestar J)á- tímans hafi gert skop að fórnfæringum og sumum helgisiðun- um, er ])eir samkvæmt gamalli venju urðu að liafa um hönd. Þegar svo er komið, er rotnunin vís í mannfélaginu. Inn í það siðferðismyrkur er hin lireina kenning Jesú send. Og boðber- unum, sem fyrstir fluttu hana út meðal þjóðanna fannst liún sem bjart og skínandi Ijós, er kippa hlyti þeim á rétta braut, er færu villur vegar, en vildu tileinka sér liana. Hvílík feikna framför varð líka með komu lians! HversU liófst guðshugmyndin við J)að, að föðurliugtakið konist til valda. Það var ekki aðeins það, að eingyðisliugmyndin vann bug á trú á marga guði, heldur var nú farið að tilhiðja gæzku- ríkan, réttlátan guð, sem menn trúðu að liefði heilagan til- gang með mennina. Áður liafði gjörræðið verið einn aðalliður- inn í guðshugmynd mannanna. Fyrir J)ví var hræðslan efst á haugi í framkomu jteirra gagnvart guði og eitt höfuðeinkenni tilbeiðslunnar. Sífellt bjuggust þeir við reiði guðanna, setu mundi láta refsing yfir þá ganga fyrir móðganir af manu- anna hálfu, jafnvel þó að þær móðganir liefðu gerst alveg óafvitandi og í fáfræði. Hjá guðunum héldu J)eir að réði of> gerræði og duttlungasemi. Því var ekki neins réttlætis að vænta í kjörum mannanna. En hversu ójmlanlega þungbært verður lífið, ef það stjórnast ekki af réttlæti. Þeirri spurning11 hafið þér, vinir mínir, vafalaust ofllega velt fyrir yður. En Ijósið skín í myrkrinu. Inn í þessa ömurlegu lífsskoðun manna kom nýtt ljós með kenning Krists. Kjör mannanna stjórnast ekki af gjörræði. Engin duttlungasemi er völd að })ví, að J)eir eiga við svo misjöfn kjör að húa og að svo þung'r harmar verða á vegi sumra ])eirra og sumra eigi. Æðra réttluet 1 er falið bak við það, er sést á Jæssari jörð. Þetta jarðlíf er ekki nema lítill hluti tilvem vorrar. Annað og æðra líf liefst, Jtegar tjaldhúð líkamans hrynur. Kristur kom til að opinbera mannkyninu J)etta allt og til þess síðar með upprisu sinni að leiða í ljós lífið og ódauðleikann.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.