Kirkjuritið - 01.12.1970, Blaðsíða 39

KIItKJUIUTlB 469
um aldir frá liimim glæstu mennta- og nienningarsetrum þessa
lands.
Um rúmt fjögurra alda skeið liljómað'i það um Húnaþing.
Frá Þingeyrum, þangað sem ungir menn leituðu þekkingar
á æðstu rökum tilverunnar og drukku í sig vizku, er borin
var fram af heilagri kirkju. Þar stóð menningarsetrið, sem
lielgur Jón Ögmundsson, biskup, einn mestur skólamaður er
Island liefur alið, setti á stofn til dýrðar og lofgjörðar Drottni
sínum og Lávarði. Þar sem bókleg iðja, bókmenntaafrek liafa,
ef til vill mest og bezt verið unnin á Islandi. Sá arfur íslenzkrar
menningar, sagnritunin, sem uni aldir hefur varpað skærustum
Ijóma á land vort og þjóð.
Þar sátu menn að iðju, sem eigi voru liálfvolgir í andanum,
helguðu liinni æðstu vizku, alla krafta sína, allt sitt líf.
Þar störfuðu ungir og aldnir undir binu kunna kjörorði
þess tíma, ora et labora, bið þú og vinn, sem í einfaldleik
sinum segir meira um líf þessara miklu menntavina en margt
annað.
Þannig liafa liin miklu afrek sagnritunarinnar varðveitzt
og borið vitni í gegn um aldirnar, um menn vizku og liygginda,
er á löngu liðinni tíð helguðu vizkunni, þekingunni allt, í
bógværð og lítillæti lijartans, í Guðstrú og bæn.
Þess vegna stafar geisladýrð af Þingeyrum, æðsta menningar-
setri Húnaþings og störfum þessara einsetumanna, um allar
aldir í vitund íslenzku þjóðarinnar.
Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar í aldanna rás. Til
þeirra tíma er vér nú lifum á.
Ný menntasetur liafa risið liér um Húnaþing. Arftakar
binna gömlu. Glæstar menningarhallir á borð við þessa, sveip-
aðar nýjum viðhorfum og þörfum nýs tíma, sem vér í dag
bindum miklar og glæstar vonir við.
Og spekingurinn liebreski, sem talaði til þjóðar sinnar orð
vizkunnar fyrir um tveim þúsundum ára síðan beldur áfram:
i,Gleym eigi og vík eigi frá orðum munns míns. Hafna
"enni eigi, þá mun bún varðvcita þig, elska liana, þá mun
bún vernda þig-“
Það er því ósk vor og bæn liér á þessari vígsluliátíð, að þessi
a,tdi, andi hinnar æðstu vizku og liygginda, mætti um alla
Lamtíð ríkja innan þessara veggja. Að þetta menningarsetur