Kirkjuritið - 01.12.1970, Blaðsíða 18

448 KIRKJUIUTIÐ
Af tveim andstæðum: Kaþólskri eða „hálfkaþólskri“ við-
liafnarmessu og kvekarasamkomu, sem felst í meiri eða minni
þögn í látlausum fundarsal, er sú síðarnefnda ólíkt líklegri
til að vekja andblæ „barnsins í jötunni“ og meistarans fra
Nazaret.
Það er mín sannfæring.
Kirk juþingið
Kirkjuþingið, það fyrsta á þriðja kjörtímabilinu, var lialdið
í Reykjavík 31. október til 13. nóvember sl.
Fundargerðin var ekki svo snemmbúin að tök væru á a‘>
birta lians bér í lieftinu. Ekki heldur rúm til að rekja gan?
mála.
Blaðatíðindi af þessu hálfsmánaðar þingi voru af skornarn
skammti en af mörgum eins dags fundi.
Undarleg var síðbúin sjónvarpsfrétt.
Þar var þess að vísu réttilega getið að þingið befði ráðgjafar-
rétt um þau mál, er beyra til samskipta ríkis og kirkju og Al'
þingi setur lög um. En ekki einu orði að því vikið, «ð KirkjU'
þing hefur ákvörSunarrétt í öllum innri málum kirkjunnnf•
Mundu þó allar aðrar þjóðkirkjur telja það mikilsverðara p'1
svo að fullmetið yrði.
Af 22 málum, sem þingið fjallar um, var fyrst nefnt a‘
samþykktar befðu verið orðalagsbreytingar á lögum um bál'
farir. Og lagt var til að bæta úr organistaskortinum víðas4
utan þéttbýlisins með því að leitast við að tengja starf jieiria
skólakennslu.
Tæpt var á ósk urn kveldbænir í sjónvarpinu.
Öðm tók ég ekki eftir.
Guð bjálpi þeirri kirkju, sem á Jiessum tímum befði ekb’
viðameiri og enn tímabærari mál til umþenkingar og san1'
jiykkla á málaskrá ]>inga sinna.
En sem betur fer, er sem einhver misgáningur bafi veri
liér á ferðinni. Það ætti fundargerðin að votta.
ið
Prestskonur
Mikið hefur verið skrifað um íslenzka presta, næstuin sV°
undrun sætir. Biskupasögurnar og Prestaævir Sigbvats GrinlS