Kirkjuritið - 01.12.1970, Blaðsíða 50

480
KIRKJUHITIÐ
dauðskelkað. Hann ber telpuna inn og liún situr á linjám
Iians unz ekkinn fjarar út. Hugur hennar fyllist óuniræðilegu
öryggi, hún er harn í föðurfaðmi. Skyldi trú liennar á liimna-
föðurinn síðar á ævinni eiga sér rætur í þessari minningu.
Leidd af ástarliendi gengur liún gróna smástígi framhja
þrem liávöxnum eskitrjám í brekkunni neðan við þorpskrílið,
þar sem sumarbústaður bemsku hennar stóð. Haginn er al-
þakinn blómum. — Hvað heitir þetta, mamma, og hvað heitir
þetta? Fyrir neðan sindrar á bláan fjörðinn, og Ijós sumarský
móka á háum liimni. Sumarið umvefur okkur mömmu.
Einkennilegt, — eins og langt er síðan — að þetta sumar
skuli standa mér svona lifandi fyrir sjónum. Ég finn angau
þess, ég lifi það að nýju.
Hver myndin rekur aðra, bernskumyndir, æskumyndir. Til
era þær, sem ekki vekja gleði, þær lirek ég aftur niður í leyni-
djúpið. Hví skyldi ég, sem naut svo góðs ævimorguns, ekki
unna mér þess að minnast aðeins þess góða?
Ég minnist kvöldsins, þegar ég varð mér þess meðvitandi
að ástin liafði snortið lijarta mitt. Ég liafði ekki vitað að það
væri svona unaðslegt að elska. Það varð að vísu ekkert úr
þessu, en samt! Ekki vildi ég liafa farið þess á mis, sem varð
aðeins minning.
Það liaustar í lífi mínu. Veturinn gengur í garð. Minning-
arnar verða fátæklegri. Þó bregður einnig fyrir ljósbjörmum
frá þeim tímum. Vingjarnlegum andlitum, vinarorðum .. .
Ég veit ekki livað ég hef setið liér lengi, án þess að bleytu-
hríðinni liafi slotað, en rökkrið aukizt meir og meir. Ég veil
það eitt að franska skáldið liafði satt að mæla. Sá, sem vill
gefa sig á vald minninganna, getur látið rósir hlómstra í desem-
ber.
(G. Á.)
KIRKJURITIÐ 36. órg. — 10. hefti — desember 1970
Tímarit gefiS út af Prestafélagi íslands. Kemur út 10 sinnum á ári. VerS kr. 200 i''S'
Ritsjóri: Gunnar Árnason.
Ritnefnd: Bjarni Sigurösson,
Pétur Sigurgeirsson, Sigurður Kristjánsson.
Afgreiðslu annast Ragnhildur ísaksdóttir, Dvergabakka 3°’
Sími 17601.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.