Kirkjuritið - 01.12.1975, Blaðsíða 14

lendingabókar Ara fróða, en meining
hans var að koma upp prentsmiðju í
Skálholti. Embættisbróðir hans lagðist
á móti því fyrirtæki og hefur hlotið
ámæli fyrir, en ef við lítum til þess,
hversu bókaútgáfa af þessu tagi
reyndist örðug í Danmörku, er vafa-
mál, hvort Brynjólfur hefði risið undir
slíku fyrirtæki og þannig þá tvær
prentsmiðjur í landinu.
Það var í raun réttri eina leiðin, að
konungur léti prenta handritin í Kaup-
mannahöfn.
Þess vegna sendir Brynjólfur þau til
hans.
Sending handritanna úr landi er
Brynjólfi þjóðlegt viðreisnarstarf. Hann
segir beinlínis i bréfi einu, sem berast
skyldi konungi, að það verði að prenta
handritin. Það tákni tortímingu þeirra
að láta þau liggja ólesin í erlendum
söfnum og þá séu hin fornu fræði
þeirra, allt frá fyrir kristnitöku, í hættu.
Sr. Torfi Jónsson í Gaulverjabæ,
bróðursonur biskups, segir, að hann
hafi ekki viljað vera „hospes domi“
(„gestur á eigin heimili") og hafi hann
viljað efla ,,clerecíið“ (kirkjuna) og
„literis" (bókmenntirnar).
Meistari Brynjólfur Sveinsson biskup
var mikill íslendingur og Guðs maður.
Hann byggir lif sitt og starf á þjóð-
legri og kristinni rót. Fyrir Guð og
föðurlandið lifði hann og lifir enn og
um aldir.
252