Kirkjuritið - 01.12.1975, Síða 30

bæn um þurrt veður, á meðan útisam-
koman stæði.
Talað tungum í höllinni
— Eitt var það, sem gerðist á mánu-
deginum, segir spyrjandi, sem mig
langar að víkja dálítið að. Þá var talað
tungum í Laugardalshöll. — Hvað
segið þið um það?
— Jú, ég þekki nokkuð vel til þeirra
atvika, anzar síra Jón, því að hann
bjó hjá mér sá norski prestur, sem
átti hlut að máli, og við töluðum mjög
hispurslaust um það á eftir. Ég get
reynt að segja nokkuð frá því, sem
okkar fór í milli. Þar er nokkur saga
að baki. Sú ,,karismatíska“ hreyfing,
sem nokkuð hefur gætt á Norðurlönd-
um að undan förnu og raunar einnig
hér á landi, hefur hlotið sinn sess hjá
norsku stúdentafélögunum. Og prest-
arnir fimmtán, sem starfa á vegum
þeirra, hafa gert sér far um að kynna
sér allt varðandi náðargáfurnar, eink-
um þó frumtexta Nýja testameniisins.
Þeir eru allir vel menntaðir, hafa allir
stundað framhaldsnám erlendis í Nýja
testamentisfræðum eða Gamla testa-
mentisfræðum, hafa sumir skrifað
bækur um guðfræðileg efni meira að
segja. Og þeir hafa sem sagt gert
rannsókn á þessu efni á eigin spýtur
sem lútherskir guðfræðingar. Þetta
mun vera orðin tveggja ára vinna, sem
þeir eiga að baki sér þess vegna.
Vinnubrögðin hafa verið hæg, en hnit-
miðuð.
Nú, karismatísk áhrif urðu mjög sterk
meðal stúdenta og skólafólks sums
staðar í landinu- Tilfinningahitinn varð
svo mikill, að nálgaðist ofhrif eða
leiðslu. Að mati stúdentaprestanna
var það óeðlilegt, og þeir töldu nauð-
syn að leiðbeina þessu unga fólki.
Stundum kostaði það jafnvel nokkur
átök. Beita varð hálfgerðri hörku til
að lægja bálið. En nú er svo komið,
að þessu hefur verið skipað á sinn
stað. Áður var það fyrir sumum orðið
það stóra og mikla, sem ekkert jafn-
aðist við, og þeir sáu ekkert annað,
sumir hverjir, en náðargáfurnar og þá
helzt tungutalsgáfuna og lækningagáf-
una. Með rökum Guðs orðs hefur hins
vegar tekizt að koma á því jafnvægi,
að þessi áhrif fá að lifa því lífi, sem
eðlilegt má telja. Fólk með ýmsar náð-
argáfur er því að finna hér og hvar í
félögunum, og það fær að koma fram.
Þegar þessa er gætt, var ekki ó-
eðlilegt, að tungutals gætti á stúdenta-
mótinu. Hann sagði mér sjálfur, Olav
Garcia de Presno, að hann hefði átt I
ákafri baráttu út af þessu, — hvort
hann ætti að koma fram með gáfu sína,
því að hann hefur vald á henni. Hún
er ekki ósjálfráð. En hann sagðist hafa
orðið að hlýðnast kalli Drottins. Hon-
um fannst þetta vera lagt svo þungt á
sig. Hann vissi, að Guð hafði falið hon-
um að flytja fram boðskap með þess-
um hætti. Og hefði hann ekki hlýðnast
þarna, þá hefði hann setið eftir sak-
bitinn. Það er ekki hans háttur að hafa
sig mjög í frammi. Hann er, að mati
allra norsku starfsmannanna í stúd-
entahreyfingunni, bezti predikari þeirra
nú. Þeir hafa því t. d. bent á hann,
sem aðalræðumann af þeirra hálfu a
næsta stúdentamóti. Hann hefur sem
sagt jafnframt hlotið þá náðargáfu að
268