Kirkjuritið - 01.04.1978, Síða 23

jafn h^’ °9 fékk ^ar konu’ sem haf3i
sem hrennancii áhuga á kristniboði
ioks ntaan Sfalfur- Árið 1833 gat hann
salem 8k'S Ser fasta búsetu ' Jeru-
þótt i ?9 bað fekk eki<i hrætt hann,
neyg a! skjaifti. drepsótt og hungurs-
kapen' yhndu. á árið 1834- Kirkju eða
Vin|r h afð' hann að sjálfsögðu enga.
Ustn i ans komu saman til guðsþjón-
a he'mili hans.“
þUr grýttr' jörð
koma u lkoiaiser' ein sextán ár að
yfirvö,d^ kirkju í Jerúsalem, og voru
21. :a 9ar ert'ðust viðureignar. Þann
kirkjan 9l- ar'S 1849 var enska Krists-
v'9ð, og hófust þá í henni
guðsþjónustur á ensku, hebresku og
tveim höfuðmállýzkum Gyðinga. Um
600 Gyðingar voru skírðir í þeirri
kirkju á 100 árum, og mun fáum þykja
til um. En fáir þekkja og jarðveginn
þar eystra af raun. Torm ritar:
,,Það sleit þó kröftum enn meir að
snúa mannssálum til Krists, heldur en
að koma upp kirkju. Jarðvegurinn var
harður. Hann varð að strita í mörg ár,
áður en honum hlotnaðist sú gleði að
geta skírt í fyrsta sinni. Sá atburður
varð 14. apríl 1839. En þá voru raunar
fjórir skírðir í einu, sem sé júðsk hjón
og tvö börn þeirra. Síðar urðu skírnir
tíðari. En það, sem Nikolajsen reyndi
ásamt þrem rabbínum fám árum eftir
fyrstu skírnirnar, færði honum heim
21