Kirkjuritið - 01.04.1978, Síða 25

ar)n unnið sér slíka virðing, að sagt
er> að júðskir rabbínar, múhameðskir
arabahöfðingjar og evrópskir ræðis-
menn hafi sézt hlið við hlið við útför
I ans °9 tyrkneski landsstjórinn hafi
a 'ð heiðurssveit hermanna fylgja
k°num til grafar. Kristniboðsfélagið
rezka setti honum svofellda graf-
1rift' ,,í tuttugu og þrjú ár stóð hann
yggur á verði á múrum Jerúsalem.
ann hræddist hvorki stríð, drepsóttir
Jar®skjálfta. Hann var meistari í
resku og arabisku. Hann byggði
rahús og reisti mótmælenda-kirkju.
þ' s Var hann elskaður, og dáins er
Q3gS saknað af kristnum mönnum,
'ngum og múhameðstrúarmönn-
um.“
Grafir þeirra Alexanders
ns eru hlið við hlið.
og Nikolaj-
af norskum og Gyðingum
nekkLrrn n+' el^ki tM Þess> að ég hafi
brá n tlma veri® umkringdur slíkri
á . e.Mr að kynnast og öðlast skilning
nú ..Ja præðinu og frelsaranum, sem
tj, ^ Vo ritar síra Gisle Johnson heim
ina s'ff9S sl<örnrnu fyr'r heimstyrjöld-
ag ^ aril Fregnir voru þegar farnar
by,k erast um þrengingar Gyðinga í
hörmun dL Það var líkt og grunur
leecfcc ganna> sem í vændum voru,
°ðrum i-UrTI me®al bræðra þeirra í
lykjust oncium. Jafnframt var sem dyr
fólkig .Upp fyrir fagnaðarerindinu, já,
þyrsti Pyrptist að. Það hungraði og
Mai-gu 6 tir ieiðsögn, eftir réttlætinu.
átf, ristniboðinn meðal Gyðinga
hvíldar ,anga starfsdaga, en stopular
Uarstundir.
Svo sem áður sagði var norska fé-
lagið stofnað árið 1844. Er heims-
styrjöldin brauzt út hafði það rekið
kristniboð meðal Gyðinga í Rúmeníu
og Ungverjalandi í hálfa öld. Hér á
eftir fara fáeinir stuttir þættir úr starfs-
sögu þess frá þeim slóðum:
Konur halda í horfi
,,Ein af skólasystrunum fór til Kína,
og systur Olgu þótti undarlegt, að hún
skyldi alltaf vera heima. En þegar hún
var að halda jól á Lovisenberg 1920,
hafði forstöðukonan orð á því við
hana, að Gyðinga-kristniboðið þyrfti
að fá djáknasystur til Galatz í Rúmen-
íu.
Ekki kemur það mál við rnig, hugs-
aði systir Olga. Hún vonaði, að ein-
hver önnur byðist til að fara til Rúm-
eníu. Loks varð hún að fara til Jahn-
sens forstöðumanns, er sendi hana til
formanns Gyðinga-kristniboðsfélags-
ins, Ihlens prófessors, sem bauð hana
velkomna í starfsmannahópinn og
sendi hana því næst á fund Antóníu
Aniksdal, kristniboða í Galatz, sem
starfaði þá heima, en var í þann mund
á förum utan. Hún var önnum kafin
við að sauma fjörutíu drengjabuxur,
og vildi fá systur Olgu með sér utan.
Hún fór fyrst heim og kvaddi ástvini
sína, en slóst síðan í för með fjöl-
skyldu, sem ætlaði til Galatz-------.“
„Margir júðskir kaupmenn, frúr og
skrifstofustúlkur höfðu frá því að
segja, að þau hefðu verið á ensku
námskeiði og í skóla hjá „Domnul
Pastor“, og þá var átt við síra Gisle
Johnson, sem starfaði í Galatz frá
23