Kirkjuritið - 01.04.1978, Síða 30

nóttina, gleymi ég aldrei. Um nóttina
komu rúmenskir og þýzkir hermenn að
leita Gyðinga, sem systir Olga kynni
að fela. Hún hafði verið kærð fyrir að
hýsa Gyðinga. Þeir opnuðu allar dyr
og leituðu um allt á fyrstu og annarri
hæð. Þeir sáu allt, sem í húsinu var,
nema dyrnar sem lágu að kjallaranum
cg Gyðingana, sem þar voru faldir.
Ofsóknunum linnti, tólf þúsundir
Gyðinga höfðu verið drepnar í bænum
ó tvcim dögum. En mér var óskiljan-
legt, að framandi kona skyldi hætta
lífi mér til bjargar. Ég vissi engan
fúsan til slíks nema þá norsku konu,
som sjálf var ekki Gyðingur að ætt og
þokkti mig ekki. Ég gat ekki gleymt
henni, ekki bænum hennar, ekki fórn-
íýsinni, sem ég hafði mætt, og ekki
þeim fr.'ði, sem ég hafði skynjað. Ég
hugsaði sem svo, að ég yrði a.m.k. að
kynnast þeirri trú, sem skapaði slík*
íóik. Ég sneri síðar aftur til systur
Olgu, til að þakka henni það, sem hún
hefði gert fyrir okkur. Og ég hélt áfram
að sækja til hennar aftur og aftur. É9
fór að lesa Biblíuna, fyrst af forvitni.
en brátt lærðist mér, að kristinn dómui'
er ekki trú þeirra, sem myrða Gyðing3-
heldur þau trúarbrögð, sem systir 0lga
rækti. Og þegar fagnaðarerindið var
mér lifandi, skildist mér, að kristinn
dómur er ekki aðeins trúarbrögð, held-
ur sannleikurinn.
Nú er ég lútherskur prestur, og e9
hef hitt systur Olgu aftur, eftir margra
óra vist handan járntjalds, — í ísrael-
Undur gerast enn.“
G. Ól. Ól. týndi saman, sneri og encNr,
sagöi. Norsku þættirnir eru úr bókinn
„Söster Olga“ eftir Harald Stene Dehiin-
Sökum Zíonar get ég ekki þagað, og sökum Jerúsaiem get ég
ekki kyrr verið, unz réttlæti hennar rennur upp sem Ijómi og
hjálpræði hennar sem brennandi blys.
Jes. 62, 1>