Kirkjuritið - 01.04.1978, Síða 38

Tíðasöngur í Lögumklaustri
Oft verður maður þess var, er minnst
er á tíðagjörð, að fólk spyr um hvað
það sé, eins og eitthvað framandi og
fjarlægt sé til umræðu. Tíðagjörð er
bænagjörð, sem höfð er um hönd á
ákveðnum tíma eða tíð. Slík bæna-
gjörð hefur alltaf verið miðlægur þátt-
ur í kristnu trúarlífi, og er enn. Þegar
foreldrar t. d. kenna börnum sínum
bænir og vers til að fara með á kvöld-
in, er þau ganga til hvílu, þá stofna
þeir til tíðagjörðar. Bænagjörðin er
bundin við ákveðinn tíma eða þá við
ákveðinn daglegan atburð, sem á sér
stað á svipuðum tíma dag hvern. Þann-
ig má einnig nefna morgunbænir, borð-
bænir o. s. frv. tíðagjörð. Reglur um
bænahald þekkjast víðast hvar í trúar-
bragðaheiminum. Við höfum t. d. heyrt
um hina almennu tíðagjörð Múhameðs'
trúarmanna, sem hlýða bænakallinU
mitt í önn dagsins, nær því hvern'9
sem á stendur. Enda mun það mála
sannast, að regla í bænalífi sé truar’
lífinu holl og nauðsynleg á sama ha
og reglulegt mataræði er líkamsheil5
unni mikilvægt þegar til lengdar Isetur-
í báðum tilvikum þolum við nokkurn
sveigjanleika. Óneitanlega virðist 0
reiða bænalífisins geta orðið bani trLJ
arinnar eins og óreiða mataræðisinS
getur leitt af sér t. d. magasár og ban
vænar blæðingar. Það er því ekke
hégómamál kristnum manni, er rsett
um tíðagjörð. ^
Kristin tíðagjörð er grundvölluð
36