Kirkjuritið - 01.04.1978, Síða 79

9 aÖ' um ,,misology“, skynsemisfælni,
^em hann kvað vera það versta, sem
omið gæti fyrir nokkurn mann. Hinn
ynsemisfælni er ekki aðeins sá, sem
edur því fram, að rökræn hugsun
fa 1 ekkert gildi, heldur einnig sá, sem
hVr Sannleikann og neitar að tala um
0??n ef hann er óþægilegur. Of margir
ar eru eins og hirðinginn í eyði-
sé°r 'nni- Á hverju kvöldi fékk hann
haf af doðium a® borða, eftir að
kv"? kveit<t a lamPa í tjaldi sínu. Eitt
Urn 'S Sa hann að tvær tyrstu
ar l? Sem hann tók upp voru ormetn_
bor*ann..siokkti Ijósið og hélt áfram að
þ , a óóölurnar. Hann þoldi ekki Ijós
all m9arinnar. Við erum umkringdir
0ft °nar vandamálum, og það er svo
Va’ Sem vi® ætlum að leysa þessi
Urn arnai með Því að láta sem við vit-
báir6-^.' af j36'171- Stundum verðum við
leg .ir’ Þe9ar okkur er bent á alvar-
gami J°ðféla9SVandamál- Það er sama
aS vilja ekki horfast '
heefjr • opæ9'le9ar staðreyndir. Sem
bag Saius0rgarar verðum við að gera
Pi °9 hjáiPa öðum til þess einnig.
^fqar^h3 ”'Ö9málið“, sem góður sálu-
fsest ekParf að hafa ' huga, er að frelsi
dögUm ' nerna með sjálfsaga. Nú á
°g einn^h rnikið ta|aó um frelsi. Hver
Sem hr, eidur sina ieið og gerir það,
að þaðnUm lí2t bezt, og menn halda
hugsandSe freisi’ En er hverjum
tómt fre|' ,manni Ijóst, að slíkt innan-
vi||a ^ S| er ' rauninni gildra og skyn-
'ha án -|Veija æt'ð auðveldustu leið-
eihs , jabyr9ðartilfinningar, villir að-
°g lejg/ manni' veldur innri spennu
aöhalds ^ Stundum til hörmunga. Án
kvóldi n^'?1ans eyðileggjum við að
næsta dao
T. A. Huxley benti á ,,að menn komu
sér í mest vandræði, þegar þeir gerðu
það, sem þeim sýndist.“ Hliðstæða
þessa er, að menning hrynur til
grunna og þjóðir glatast, þegar menn
lifa við algert taumleysi. Allir sagn-
fræðingar og sálfræðingar þekkja
þennan sannleika. Þó við séum full
samúðar og umhyggju með öðrum
mönnum, þá megum við ekki vera of
eftirlátir við sjálfa okkur og munúðar-
fullir, og við verðum einnig að hjálpa
þeim, sem við önnumst, að skilja þetta
áfellislaust. Enginn verður fullnuma án
fórna, og ein aðal fórnin er að hafa
stjórn á sjálfum sér.
Dr. Bustad, vinur minn, sem ég
vitnaði til í fyrra erindi mínu, segir:
,,Við erum harla skammt á veg
komnir ef við horfumst ekki í augu við
grundvallarþverstæðu frelsis, og hún
er: Frelsið sjálft fjötrar á ákveðinn
hátt. Það, sem máli skiptir er, hvernig
fjötrarnir eru.“
Já, frelsi fæst aðeins með stjálfsaga
og frelsi er nauðsynlegt bæði fyrir
sköpunargáfu okkar og hæfileika til
að hjálpa. Okkur ber að hjálpa þeim,
sem til okkar leita, að skilja það, að
hið sann frelsi er ekki í því fólgið að
gera það, sem manni sýndist, heldur
oft á tíðum að gera það ekki.
Það sjötta, sem góður sálusorgari
þarf að þekkja til hlítar, er hæð og
dýpt mannlegs tilfinningasviðs. Það
þarf meira en að skilja mannlegar til-
finningar, það þarf að þekkja hvernig
þær eru byggðar upp. Vissulega erum
við ekki sálfræðingar, og við verðum
að vita hvenær okkur ber að vísa skjól-
stæðingum okkar til þeirra. Samt sem
áður er nauðsynlegt fyrir okkur að
77