Kirkjuritið - 01.09.1978, Qupperneq 35

Við fórum fram á, að við fengjum
mann til að kenna okkur á orgel, og
Það var ákveðið, að Páll ísólfsson
skyldi kenna okkur og fá sex hundruð
króna viðbótarlaun á ári fyrir það
starf. En ég gafst nú upp fljótlega, af
því að ég var kominn í embættispróf.
Síðan fórum við fram á það við Ás-
hiund, prófessor, að við fengjum
T'ann til að kenna okkur framburð.
Eg fór svo til hans að vita, hvort hon-
um hefði tekizt að fá manninn til
Þessa. Við höfðum bent á ónefndan
uiann. Hann svaraði neitandi. Ég
spurði, hvort það væri vegna þess, að
^aðurinn væri ekki nógu lærður.
Hann hafði sem sagt lært erlendis. —
^e', það var ekki þess vegna. Þá
spurði ég, hvort hann væri ekki nógu
9óður í íslenzku. Þetta var norrænu-
maður. - Nei, það var ekki út af því. -
Hvort hann væri ekki nógu skynsam-
Ur? - Jú, jú. Hann sagði, að það væri
ekki það. Síðan spurði ég hann, hvort
maðurinn væri ekki nógu ættgöfug-
Ur- Þetta var sem sé frændi hans. En
þá reiddist hann mér og sagðist
ualda, að eins gott væri að fá til þess
ahnan nafnkunnan stjórnmálamann.
Síra Pétur kann vel að haga svo
rrásögn sinni, að prestar hitti þar
9amla kunningja.
" Nei, mér lízt vel á þessa ungu
^nn, sem ég hef fengið í nágrenni
mig segir hann ennfremur. Þetta
eru reglusamir menn, áhugasamir og
samvizkusamir við sín störf. Það
skiptir mestu, að þeir samlagist fólk-
lnu- Það hefurverið sagt, að helming-
Ur'nn af prestskapnum væri að vera
Pmstur á stéttunum, og það er ákaf-
e9a mikils virði að geta blandað geði
við fólkið og tekið þátt í daglegu lífi
þess. Ég held það misnoti sér það
ekki, þótt presturinn sé ekki alltaf
uppstilltur.
Ég heimta eiginlega ekki verulega
,,prestarespekt“, fyrr en ég er kominn
í hempuna, - ekki verulega, ekki
þessa stífu, segir prófastur Húnvetn-
inga að lokum. En ég er náttúrlega
snúinn, ef menn gera sig heima-
komna, - þáerég snúinn, bætir hann
við.
Og þar með er þessu spjalli lokið að
sinni, því að ráðherrann bíður með
veizlu sína fyrir prófastinn og aðra
hágöfga kirkjuþingsfulltrúa, og varla
orðið ráðrúm til að fara í sparifötin og
takaásig „respektina“.
En síra Pétur er hlýr og einlægur,
eins og lítillátur og sléttur sveita-
prestur, þegar hann er kvaddur.
Drottinn sé með honum og akri hans.
G. Ól. Ól. skráði
193