Kirkjuritið - 01.12.1978, Blaðsíða 16

Síra Sigurbjörn meö reiöhest sinn á Breiðból-
stað, merkilegan hest! Drengurinn er Þorkell
tónskáld.
vikaröð og handleiðsla og upphvatn-
ing Magneu minnar, sem var reiðu-
búin til þess að vinnafyrir mér meðan
ég væri erlendis (við höfðum þá verið
heitbundin í tvö ár og giftum okkur
áður en ég fór utan) gerðu órana að
veruleika. Ég komsttil Uppsala.
Þau fjögur ár, sem ég baslaði þar
með hjálp konu minnar (hún kom
þangað líka á fyrsta ári en fluttist
heim með telpurnar okkar, þegar ég
átti rúmt ár eftir og lokasprettinn)
voru í öllu tilliti mikilvæg fyrir mig-
Þar opnuðust stórir heimar. Há-
skólinn hafði þá alþjóðlegt orð á sér
fyrir forustu í almennum trúar-
bragðavísindum. Þá frægð átti hann
einkum að þakka Nathan Söderblom-
Hann var dáinn, þegar ég kom til
Uppsala: Lærisveinn hans og eftir-
maður, Tor Andrae, varglæsilegurog
andríkur fyrirlesari. Því miður hafði
ég hansekki not lengi, hann varð ráð-
herra og síðar biskup. Ernst Arbman
kenndi trúarbragðasögu í heimspeki-
deild og þar var ég innritaður. Hann
var merkur vísindamaður og góður
leiðbeinandi. Við héldum vináttu-
sambandi meðan hann lifði.
Grískan náði Ijúfu hörkutaki á mér-
Og fornaldarsagan. Það var mikil
freisting, þegar kennari minn í forn-
fræðum, Persson, orðaði það við mig
að fara lengra út í grísk fornaldar-
fræði og koma með sér til Grikklands
í fornleifagröft. En ég ætlaði að verða
presturá íslandi.
Ég skrifaði ritgerð hjá Arbman um
hugmyndir Forn-Grikkja um dánar-
heima og lífið eftir dauðann. Það var
skemmtilegt viðfangsefni. Ég aetlaði
mér að gera meira á þessu sviði-
254