Kirkjuritið - 01.12.1978, Blaðsíða 62

fyrir hvern helgan dag hins í hönd
faranda kirkjuárs, að frá teknum þeim
textum, sem hljóða upp á hátíðisdag-
ana, og að breytt væri til árlega, eða
að minnsta kosti nokkur ár í röð.
Ræðumaðurinn óskaði helzt að
prestarnir læsu textann upp úr biflí-
unni sjálfri. Hann vildi og láta prest-
um frjálst að taka saman kollektur
eðabæniráundan pistlum, en tónaei
ár frá ári þær sömu; menn sem væru
ei færir til að taka saman slíka bæn
væru eigi vígjandi til prests."5
Síra Ólafur hélt síðan áfram að
fjalla um ýmsa kafla handbókarinnar
og fann þeim margt til foráttu, eink-
um kaflanum um skím og hjóna-
vígslu. Hann taldi heppilegasta ráðið
til þess að efla trúarlíf þjóðarinnar
vera að færa fyrirkomulag kirkjunnar
til nútímahoris, auka frelsi safn-
aðanna, efla Biblíulestur og leggja
alúð við uppfræðslu ungmenna.
VI
Á synodus þetta ár, 1891, var hand-
bókarmálið eitt aðal umræðuefnið.
Segir svo í Kirkjublaðinu um syno-
dus:
„Nýmæli, venju fremur, koma frá
þessu prestamóti. Tvö þeirra koma
nú þegar á dagskrá safnaðanna.
Sjera Jens Pálsson á Útskálum vakti
málsá báðum.
Nýjar og fleiri textaraöir er auðsótt
mál, þar sem grannar vorir hafa
gengið á undan. Slík tilbreytni ætti að
vera
5) Kirkjublaðið, 1891,2. tbl., bls. 12-13.
300
jafn kær prestum og söfnuðum, enda
er eðlilegast að textaraðirnar, hvort
sem þær eru fleiri eða færri, sjeu frem-
ur til leiðbeiningar, en til skuldbind-
ingar.
Hitt málið var endurskoðun hand-
bókarinnar, þar er meira vandamál,
sem eigi verður rasað að, en ótíma-
bært er það ekki; sýndu það best hinar
líflegu undirtektir presta á fundinum.
fráýmsum hlutum landsins.
Biskup leggur bæði þessi mál fyrir
hjeraðsfundina í haust, og má treysta
því, að þau verði tekin þar alvarlega til
íhugunar. Hjeraðsfundarmennirnir úr
leikmannaflokki ættu eigi síður en
prestarnir bæði sjálfir að hugsa um
þessi atriði, og í annan stað kynna sér
og prófa skoðanir og vilja þeirra safn-
aða, sem þeir heita að vera fulltrúar
fyrir. Það á smám saman að getaorðið
veglegt starf safnaðarfulltrúans eig'
síðuren nafnið.“ 6
Biskup ritaði síðan öllum próföstum
landsins bréf, þar sem hann biður þá
um að leggja málið fram á héraðs-
fundum til umræðna og ályktana.
Hófust nú allmiklar umræður uni
málin. í 2. tbl Kirkjublaðsins þetta án
1891, birtist grein, ernefndist Umbóta
handbók presta, undirrituð E. Ó. Br->
sem mun vera Eiríkur Ó. Briem.
prestaskólakennari. Þarsegirsvo:
„Því var hreyft á prestastefnunm
í Reykjavík 4.f. m. (4. júlí), að handbók
presta þyrfti umbótar við að ýmsu
leyti. Engum mun blandast hugur um.
að svo er. Þó er breyting naumas
bráðnauðsynleg, þareð prestar munu
almennt trauðlega finna sér sky
6) Kirkjublaðið 1891,1. tbl., bls. 4-5.