Kirkjuritið - 01.12.1978, Blaðsíða 32

Sannir vinir
Þeir urðu lífstíðarvinir Martensen-
Larsen og C. Skovgaard-Petersen,
lásu báðir guðfræði á sama tíma. Þeir
lásu oft saman, hugleiddu margt
saman og voru óaðskiljanlegir vinir á
þessum árum. Síðan liðu mörg ár og
þeir sáust sjaldan. Skovgaard-Peter-
sen var sjúkur í nokkur ár og báðir
dvöldu erlendis um skeið, svo þetta
varð til þess, að þeir hittust sjaldan.
En með bréfaskriftum hélzt vináttan. í
einu bréfi frá Martensen-Larsen stóð
svo meðal annars: „Kæri vinur, láttu
mig ekki sakna þess að heyra rödd
þína. Þú veizt að mér þykir vænt um
þig. Þú ert oft í huga mínum, já, þú ert
þar eiginlega alltaf, því þú ert hluti af
lífi mínu.“
Þessir vinir urðu báðir prestar. -
En það voru miklir umbrotatímar.
Nefna má Marxisma, Darvinskenn-
ingu og Aldamótaguðfræði. Heiðar-
legir, hugsandi menn mættu þarna
miklum erfiðleikum, sem þeir urðu að
brjóta til mergjar. - Þess vegna þótti
mér svo merkilegt að lesa um vinina
eftir að þeir urðu prestar. Þess vegna
kemur hér smákafli úr bókinni: C.
270
Skovgaard-Petersen: ,,í Kirkens tjen-
este“,3ja útg. 1943:
„Þroskaferill okkar um þessai'
mundir leiddi til mjög ólíkra stefna-
Þetta skynjaði ég, næstum sársauka-
skært, eitt sinn er hann og kona hans
heimsóttu okkur í Aslev (á Vestur-Jót'
landi). Hjartkær heimsókn! og þá varo
næstum að kallast á yfir gjá, sem Þa
skildi á milli okkar. Við gengum °9
töluðum saman á hinum breiða Aust'
urstíg prestssetursins. Við töluðum
meðal annars um undur Nýja testa-
mentisins. Þá sagði Martensen-La^'
sen allt í einu: „í einlægni sagt, e"1
minni skoðun standa allir djöfl3
útrekstrarnir í Nýja testamentinu
sömu línu og gamla sagan um Lúthe
er hann, í Wartburg kastaði blekbyt
unni eftir Djöflinum. HvorttvegðJ^
hindurvitni og þjóðsaga!" Þetta v
samt ekki sagt með yfirlæti né huð®
unarlaust; það lá þjáning bak við e
ann. Við að komast í andstöðu vl^
mörg af verðmætum kristindómsi
og Biblíunnar, var hann kominn í ap
stöðu við það dýpsta í sjálfum sér.
Og nú voru liðin 14árfráendi nám