Kirkjuritið - 01.12.1978, Síða 81

hafa hugfast. Fyrst og fremst þyrftu
þeir að leggjast á eitt með, að koma
íslenzku safnaðarfólki í skilning um,
að form er form, og á ekki að þræl-
binda neinn, hvorki prest né söfnuð,
svo að það þyki afglöpum næst, ef út
af einhverju smáatriði er vikið. Form-
ið er til mannanna vegna, en ekki öf-
ugt.
Þar næst þurfum vér allir að hafa
hugfast, að svo framarlega sem vér
viljum gjöra einhverjar endurbætur á
tíðareglum kirkju vorrar, sem sannar-
lega er engin vanþörf á, megum vér
ekki hringla fram og aftur, þar sem
um þennan sögulega arf kirkju vorrar
er að ræða, heldur leitast við að eign-
ast aftur guðsþjónustuform lútersku
kirkjunnar í hinni fögru upprunalegu
fnynd þess. Þetta eru meginreglur,
sem trúarbræður vorir hvervetna í
heiminum fylgja, þegar þeir taka
þetta þýðingarmikla efni til með-
ferðar." 19
Þess hefði mátt vænta, að þessi ýt-
arlega og fróðlega grein hefði vakið
upp nýjar umræður um handbókar-
nálið, en þess verður ekki vart. Og
ekkert þeirra þriggja atriða, sem
Friðrik Bergmann nefnir í lok greinar
sinnar, að nauðsynlega þurfi að
koma inn í nýja handbók, vartekið til
Qfeina, er endanlega var frá henni
gengið.
Hins vegar varð honum að þeirri
ósk sinni, að handbókarmálinu yrði
ekki hraðað, hvort sem það má rekja
t'l greinar hans eða ekki. Á synodus
1899 er samþykkt að fresta útgáfu
19) Aldamót 1898, bls. 129-33.
handbókarinnar enn um nokkur ár,
þar til fyrir liggi endurskoðuð þýðing
Nýja testamentisins, sem þá var á-
kveðið að hefja, en þess var vænzt þá,
að það yrði e. t. v. að 3 árum liðnum.
Nokkrar umræður urðu um þessa til-
lögu biskups, en hún var síðan sam-
þykkt.
XI
Umræður virðast síðan liggja niðri um
hríð, meðan unnið var að þýðingu
Nýja testamentisins, en sú þýðing tók
lengri tíma en biskup hafði vonað.
Hún var prentuð 1906 samkvæmt ein-
dregnum tilmælum Hallgríms biskups
Sveinssonar, þótt þýðendurnir væru
þess fýsandi, að prentuninni yrði
frestað og ýmislegt athugað betur og
yfirfarið f hinni nýju þýðingu, ekki sízt
til samræmis. Jón Helgason getur
þessa í sjálfsævisögu sinni, enda var
þýðingin yfirfarin, áður en loka-
prentun fórfram.20
Á meðan lá handbókarmálið í lág-
inni. En óánægjuraddir fóru að verða
æ háværari, og handbókarskortur
hrjáði presta, bæði hér heima og í
Vesturheimi. Málið er enn tekið fyrir á
synodus sumarið 1909. Þar ereftirfar-
andi tillaga samþykkt: „Prestastefnan
væntir þess að handbók presta verði
fullbúin til prentunar á næsta hausti.
Prestastefnan heimilar endurskoðun-
arnefndinni að bæta við sig f stað
Hallgríms biskups Sveinssonar og á-
20) Það sem á dagana dreif (sjálfsæfisaga Jóns
Helgasonar í handriti) bls. 289-90.
319