Fanney - 01.05.1907, Side 33

F A N N E Y.
31
þekti ekki hina gömlu Irú sjó-
manna, að blístur á sjó væri
storkun gegn hinni voldugu
höfuð skepn u, storminum.
Alt i einu rofaði til. Við vor-
um á réttri leið, — skamt vest-
ur aí' Gjögrinum.
Skipið var brátt ltomið á flug-
ferð og með þokunni livarl' fýlu-
svipurinn af andliti skipstjórans.
Við fórum skamt frá Iandi
undan Látrum, yzta hænum við
Eyjafjörð austanverðan. Sjórinn
var nú spegilsléttur og alt af
eyddi þokunni eftir því sem inn-
ar dró í fjörðinn.
Himininn varð »heiður og
blár, liafið skinandi bjart«.
Hrólfsskerið á hægri hönd, en
Látraströndin á vinstri. Dal-
víkin fagra og Hríseyjan á
stjórnborðskinnung, en sólbjart-
ur, gullfagur Eyjafjörðurinn fyrir
stafni.
Aldrei hafði ég fegurri sjón
litið á æfi minni.
Svo hátt undir heiðblátt loftið
og vítt og frítt milli veggjanna!
Aðkrep lu r sj óndei 1 darhringur,
fjöllum luktur á alla vegu, hafði
gert mig nærsýnan. En hér sá
ég fjöllin í fjarska — eins og í
tíhrá. Fjarsýnin gerði sjónina
óstyrka.
Á bæði borð skaplega há og
vingjarnleg fjöll, sem breiddu
faðminn móti sólinni. Neðar
móleitir ásar og úthagar, með
laufgrænum flekkjum hér og
hvar, — eins og grænar flau-
elsbætur á móleitri vaðmáls-
hempu. Pað voru túnin og önn-
ur slægjulönd. A íirðinum ýms-
ar smálleytur, — íiskimenn við
þorskalínur og síldarnet, og máf-
ar og ritur og fleiri sæl'uglar að
slinga sér eftir síli og öðru æti.
Mér komu ósjálfrátt í hug
þessar vísuhendingar úr kvæði
Mattíasar skálds, um Akureyri
eða Eyjafjörð:
»Líf og hjörg á báðar hendur,
blómatún og engi frjó;
sildarhlaup og sjóbirtingar,
silfurglita lygnan sjó.
Sctt er borð, en sægur i'ugla
syngur hátt, að veitt sé nóg«.
Tveim stundum eftir hádegi
komum við að Svalbarðseyri og
fórum þaðan eftir stundartöf.
Loks fórum við fram hjá Odd-
eyrartanganum inn á »Pollinn«.
Við hrj'ggju á tanganum lá
sildarveiðaskip og á annari voru
tveir drengir að veiða smáfisk,
(sjá 1. mynd).
Meðan ég beið þess að ég
kæmist í land, stóð ég á þilfar-
inu og liorfði yfir Akureyrar-
bæinn.
Fyrst varð mér lílið út á Odd-
eyrina. I’ar var að sjá langa
liúsaröð, og voru mörg húsin
stór og vegleg. Einkum varð
mér starsýnt á byggingu eina
allmikla með tveim turnum; hún
stendur lítið eitt neðar en á
miðri eyrinni. Var mér sagt að