Jörð - 01.12.1946, Qupperneq 20

178
JÖRÐ
það, að börn almennt líta á fullorðna fólkið með meira eða
minna góðlátlegri fyrirlitningu, sökum li e i m s k u þess! Af
hverju heldurðu að það stafi? — Talaðu við börnin þín, lags-
maður; þau vita ýmislegt, sem þú ert liúinn að gleyma, og þau
kunna enn listina miklu, sem þú hefur týnt niður: Þau kunna
að gleðjast. Og ef þ ú verður til þess að taka gleðina frá
þeim, þá hel'ur þú skapað þér mi-klu verri örlög, lieldur en
ef þú hefðir verið hengdur opinberl-ega á Lækjartorgi.
Mundu það jafnan, að börnin eru ekki þín! Lífið hefur af
náð sinni trúað jiér fyrir því, að hjálpa þeim á legg og vernda
þau fyrstu sporin. Það er ægilegasta ábyrgð, sem jiér verður
lögð á herðar, en um leið trúnaðarstarf, sem gefur jrér tæki-
færi til að verða raunverulega góður og gæfusamur rnaður.
Já, kunningi, rannsakaðu vel hug þinn og breytni. Þú ert
sjálfsagt vel látinn og virtur borgari, en álit heimsins kveikir
aldrei logann lielga í lijarta þínu, — og getur heldur ekki
slökkt hann. — Þ a ð er einmitt eitt a-f því fyrsta, sem þú
verður að læra: að losna við mannhræðsluna, að kæra jrig koll-
óttann um, hvað nágrannarnir liugsa, halda og segja um jrig.
Það er röddin milda í þínu eigin brjósti, sem þú átt að hlusta
á og hlýða. Og hún mælir eitthvað á þessa leið:
Þú ert þreyttur, óhamingjusamur og taugaæstur, en það er
sjálfs þín sök; þú breytir ekki rétt; þú ert á öndverðum meið
við lögmál lífsins. Þú hefur látið eigingirni og sjálfselsku ráða
gerðum þínum svo lengi, að sinni þitt er orðið kalt og tómt.
Öfund, meinfýsni og hégómagirnd gróa þar eins og gorkúlur.
Líttu í spegilinn og sjáðu, hversu svipljótur þú ert orðinn;
það sést utan á þér, hvernig þú ert hið innra. Þú reynir að
gleyma ]>ví með uppskrúfuðum virðuleik, sem hangir á þér
eins og illa gerð gríma. Þig skortir hjartahlýju til að ávinna
þér vináttu; þess vegna girnistu álit og upphefð. Þú hefur
aldrei Jiorað að fórna neinu af sjálfum þér; jiess vegna þykir
engum vænt um þig. Þú lrefur aldrei þorað að breyta einungis
samkvæmt samvizku þinni, í trássi við allt annað; þess vegna
skortir Jrig persónuleika, og tilfinningar þínar eru eintóm
moðvelgja. Af sömu ástæðu talar enginn vel um jiig og eng-
inn illa, og þú átt hvorki aðdáun né virðingu nokkurs manns!