Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 15

15
„Jeg skal ekki snerta vínglas framar, eptir allt
þetta. “
„Jegendurtek orð mínSteinn, „af eigin kröptum
enginn verst,“ við getum ekki gjört neitt nema
fyrir guðs krapt, við verðurn að smía okkur til
hans. “
„Ó,já, það er nú satt.“
„Til þess að þjer fáið atvinnu það fyrsta, þá
ætla jeg að veita yður ofurlitla vinnu í smiðju, sem
jeg hef leigt hjema skamt frá járnbrautinni, þjer
getið byrjað á vinnunni strax á morgun.“
Steinn gekk heimieiðis glaður í huga og þakk-
látur við prestinn fyrir hið góða boð hans. Daginn
eptir byrjaði hann á vinnu í smiðjunni.
Vikur og mánuðir liðu. Hildur fór að verða
rólegri, hún þakkaði guði daglega, sem heyrði bænir
hennar af náð sinni. Steinn sneiddi hjá gömlu fjelög-
unum sínum, hann var allar stundir að vinnu sinni
í smiðjunni, þess á milli var hann heima. Hann
vildi þó ekki fara í kirkju með konu sinni og börnum.
Karl hafði opt komið til hans í smiðjuna, en
hann hafði þó aldrei getað fengið hann með sjer á
knæpuna, enda þótt hann gjörði tilraunir til þess.
Jóhann litli fór opt með föður sínum í smiðjuna.
Steinn ók honum í hjólbörunum á meðan veðráttan
var hlý, en svo tók að kólna af vetri og þá varð
Jóhann litli að sitja heima.
Eitt kvöld í febrúarmánuði þegar Steinn var á
heimleið, mætti Karl honum við Kirkjustíginn.
„fú hefur nú verið heima hálft ár og heufr,