Ljós og skuggar - 01.01.1903, Blaðsíða 26

26
fyr en síðar, þegar jeg fæ peninga um mánaöa-
mótin. “
Pilturinn kvaddi og fór.
Eins og það hefði nú ekki verið nóg við þá að
gjöra þó þessi reikningur kæmi ekki. Og læknir-
inn, sem sagði að hún þyrfti að borða kjarna fæðu,
og drekka dýr vín sjer til heiisubóta, jú, það kom
sjer helzt fyrir hana, og svo að eiga helzt að hætta
að vinna, það var nú líka þægilegast fyrir hana!
II.
Helga gekk ieiðar sinnar ofan götuna. Hún
mætti mörgum, og allir piltarnir rifu ofan hattana
fyrir henni. „Ljómandi er hún falleg hún Helga,"
sögðu þeir, og Helga vissi svo sem af því.
„Hefurðu heyrt það Helga að það á að halda
„ball“ á laugardaginn, þar sem við verðum sjálf-
sagt báðar boðnar."
„Ne-ei, er það satt, og er það víst að við verð-
um boðnar?“
„Já, áreiðanlega víst, jeg hef talað við pilt,
sem sagði mjer að hann ætlaði að bjóða þjer.“
„Æ, hvern þá?“
„Hann Árna í E. búð.
„Nú, æ, það er verst að hann er bara búðarloka. “
„Uss, hvað gjörir það til, hann dansar ljóm-
andi vel, og er nú eiginlega „flott manni.* Heyrðu,
hverpÍLj ætlarðu að Yera klædd?“