Ljós og skuggar - 01.01.1903, Síða 27

27
„Já, þá held jeg maður verði að hugsa fyrir
því. “
„Ekki veitir af því blessuð, það sem er þriðju-
dagur í dag, jeg er á leiðinni að kaupa mjer í hvít-
an kjól.
„Jeg verð að fá mjer kjól.“
„Já, góða, hver heldurðu að geti brúkað peisu-
fötin sem eru svo andstyggileg, við svoleiðis tæki-
færi. Jeg á spáný peisuföt, sem jeg fjekk í fyrra
þegar jeg fermdist, mjer dettur ekki í hug að koma
í þau; svo á jeg líka fermingarkjólinn minn, en það
er ómögulegt að vera í honum af því það eru
þröngar ermar á honum, svo jeg sagði mömmu
að jeg yrði að fá mjer nýjan kjól; jeg er annars
að hugsa um að hætta alveg við ólukku peisufötin,
það er líka hver einasta af þessum „fínni dömum"
bæjarins kominákjól, svo „maður stendur sig ekki
við annað“ en breyta til, ognúna þegar allt mögu-
legt er hægt að fá hjerna í bænum, útlærðar „döm-
ur“ til að setja upp á manni hárið og „kruila“
mann hvað þá annað, góða bezta, biddu hana
mömmu þína um kjól fyrir „ballið,“ jeg get ekki
sjeð þig á peisufötum, þau eru svo „vemmileg.“
„Þetta er nú alveg satt, jeg á nú samt fjarska
vönduð peisuföt úr 6 króna klæði, og spánýja silki-
svuntu, og fallegt slipsi má alltaí fá sjer, svo gæti
jeg nú haft „hárkiemmur" t.il að „flotta“ mig með,
þær eru núna svo mikið brúkaðar, mjer þykir þær
svo „sætar."
wUss, blessúð fáðu þjer kjól; þú hlýtur að vera