Ljós og skuggar - 01.01.1903, Qupperneq 35

35
vel; það var hreinasti óþarfi fyrir ungu piltana að
láta henni það í Ijósi. Veitingarnar voru ágætar,
nóg var af víni og gómsætum aldinum, og þeir, sem
vildu, þurftu ekki annað enn að bregða sjer í hliðar-
herbergi eitt lítið, þar sem voru á boðstólum beztu
vindlar og vindlingar bæði fyrir „dömur“ og „herra*.
Það spillir engu þó kvennfólkið kunni að reykja.
Nútíðin heimtar jafnrétti í öllu, þó að framkvæmd-
in komist ekki lengra enn að púnskollunni og vindla-
kassanum!
Loftið var þrungið af vínþef og tóbaksreyk, og
og þarna hamaðist unga fólkið að dansa, rjett eins
það væri að tefla um lífið.
Klukkan var orðin nærri því 2, þegar Helga
ljet það í ljósi við einhvern að nú ætlaði hún heim.
Það var ekki tekið mjög vel í það, og hún varð
því fljótt afhuga. Hún var alveg búin að gleyma
fölleita 'andlitinu heima á koddanum, og köldu,
mögru hendinni, sem hafði klappað á vangann á
henni áður en hún fór. Vín og tóbak sljógfar til-
finningarnar og deyfir minnið.
„Fröken Helga, það er stúlka úti, sem vill taia
við yður.“
„Mig! hver er það?“
„Jeg veit ekki, hún sagði sjer lægi á, en þjer
„dansið út“ fyrst, óhætt er það.“ „Hvað, ert það
þú Steinun" sagði Helga þegar hún kom fram í
dyrnar eptir dálitla stund.
„Já, jeg á að biðja yður að koma fljótt heim,