Nýjar kvöldvökur - 01.05.1917, Blaðsíða 19

TENGDADÓTTiRrN.
113
í fjarska heyrðust enn einstöku sinnum, þór-
dunur.
Giinther fylgdi frú von Massow upp til
haliarinnar. Hvorugt þeirra mælti orð frá vör-
um. Er þau komu upp að höllinni, tók greif-
inn ofan hatt sinn, kysti á hönd hennar og
óskaði henni góðrar ferðar. Svo sneri hann
við og gekk heim. (Meira.)

KYNJALYFIÐ.
Saga frá krossferðatímunum.
(Eftir Walter Scott.)
(Framh.)
Hann Iauk þessari þulu með stuttum spretti,
og stökk svo þrjú langstökk áfram, og mundi
hann í leikfimisskóla hafa fengið ágætiseinkunn
fyrir þau, en fyrir guðhræddan einsetumann
virtust þau ekki sem bezt eiga við, eða svo
leit skotski riddarinn á það.
Saraceninn virtist aftur hafa meiri samhygð
með þessum einbúa og skilja hann betur og
mælti: »Hann vill að við fylgjum honum til
hreysis hans, enda eigum við varla annars úr-
kost, ef við viljum fá húsaskjól í nótt. Hann
nefnir þig Leópard eftir skjaldmerki þínu en
mig Ijónið, sem nafn mitt þýðir, með kiðling-
num meinar hann sjálfan sig, af því hann er
klæddur geitaskinnum. Við verðum að gæta
þess að tapa ekki sjónar á honum, því hann
er fóthvatur sem úlfaldi.
Sú varð og raun á, að erfitt var fyrir ridd-
arana að fylgja honum, því þótt hann við og
við næmi staðar og benti þeim með hendinni
var vegurinn svo torsóttur, að ekki einasta
Evrópumaðurinn heldur einnig Saraceninn áttu
erfitt með að komast áfram.
Rað gladdi því Skotann ekki lítið, þegar
hann um síðir, eftir þetta erfiða ferðalag, sá
einsetumanninn standa með blys út fyrir inn-
gangi á jarðhúsi, sem hann þóttist vita að vera
myndi heimkynni hans.
Hann beið eigi heldur boðanna, steig af
hcstinum og gekk inn í jarðhúsið. Var þar alt
fremur fátæklegt innanstokks. Húsinu var skift
í tvent, í fremra rúminu stóð steinaltari og
kross úr reyr eða sefi; var auðsætt að þetta
var bænahús einbúans. í þessu herbergi bundu
riddararnir hesta sína og gáfu þeim fóður. Var
Skotanum ekki vel við þetta vegna hinna helgu
muna sem þar voru, en Saraceninn hvað það
venju að lofa hestunum að standa þarna. A
meðan riddararnir voru að gefa hestum sínum,
var einbúinn að laga til í innra herberginu og
búa sig undir að taka þar móti gestunum,
enda komu þéir brátt inn til hans. Innra her-
bergið var hvíldarstaður húsráðanda og var
þar ekki sem allra óvistlegast. Leirgólfið var
jafnað sæmilega og stráð var yfir það hvítum
sandi, sem daglega var vættur úr lítilli upp-
spretlu, sem kom fram úr kletli í einu horn-
inu. Veggirnir voru holóttir og hrufóttir og
jurtir og blóm uxu víða út úr rifunum, A
gólfinu lágu hér og þar reyrmottur í nánd við
veggina, og þar inni var svalt og loftgott, og
birtan frá tveimur vaxljósum, sem húsráðandi
hafði kveikt á, gerði herbergið ekki óviðfeldið.
í einu horni herbergisins Iágu ýms akur-
yrkjuverkfæri og í öðru horni stóð stóll og
borð og voru þau húsgögn þá ekki vanaleg í
Austurálfu; mátti því ætla að einsetumaðurinn
hefði sjálfur smíðað þau.
Teodorik bar hreinlega fram belgávexti
og þurkað kjöt. Hann var þögull og alvöru-
15