Nýjar kvöldvökur - 01.05.1917, Blaðsíða 30

124
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
»Mundi það eigi bara vera gullhamrar, sem
eiga að láta vel í eyrum mér, að enginn vilji
nú taka forustuna og efna til þróttmikillar fram-
sóknar. Er það mögulegt, að höfðingjasamband
vort siitni í sundur, sem saman stendur af
merkustu höfðingjum kristinná manna, Iiðist
sundur sakir veikinda eins manns, enda þótt
svo hafi nú viljað til, að maður þessi sé Eng-
landskonungur. Er það hugsanlegt, að veikindi
konungs þessa eða dauði geti stöðvað 30 þús.
einvalaliðs í framsókn sinni. Rótt krónhjört-
urinn falli, tvístrast ekki hjartahjörðin. Drepi
valurinn trönu, sem stýrir trönuhóp, tekur önn-
ur þegar forustuna og flokkurinn tvístrast ekki.
Rví halda höfðingjarnir eigi ráðstefnu og velja
einhvern til forustu og framkvæmda?«
»Svo eg segi yðar hátign eins og er,« svar-
aði baróninn, »fyrst að þér spyrjið um þetta,
þá hef eg heyrt að slík ráðstefna hafi átt sér
stað.«
Konungur hváaði og afbrýðissemi hans vakn-
aði þegar. »Hafa samherjar mínir þegar gleymt
mér, af því eg hef tekið sakramenti og búið
mig undir dauðann? — Eða telja þeir mig ef
til vill sama sem dauðan? En samt sem áður
er þetta rétt gert af þeim og hvern velja þeir
svó fyrir kristna herinn?«
»Staða og tign virðist benda á konung
Frakklands.«
»Sei, sei! Filip af Frakklandi og Navarra,
hans allra kristnasta hátign! Pað lætur vel í
eyrum. Hér er þó sá hængur á, að vel gæti
farið svo, að hann hefði skifti á orðunum
»fram« og »aftur á bak«, og að hann færði
herinn heim til Parísar í stað þcss að færa hann
áfram til Jórsala. Enda hefur nú hans gáfaða
höfuð komist að þeirri niðurstöðu, að arðvæn-
legra sé að fara heim og þröngva kostum léns-
manna sinna og ræna samherja sína en að ber-
jast við Tyrki um hina helgu gröf.«
»Ef til vill fellur valið á erkihertogann af
Austurríki,* sagði baróninn.
»Einmitt það, líklega af því að hann er
álíka mikill að vallarsýn og þú, Tómas, án þess
að eiga snefil af hugrekki þínu og snarræði.
Eg segi þér það satt, að þessi höfðingi Aust-
urríkis hefur eigi meira hugrekki ísínum hold-
uga skrokki, en moldvarpa eða músarindill.
Burt með hann. Nei, gefið honum heldur
flösku af rínarvíni, svo hann geti helt henni í
sig með sínum tötralegu kesjumöunum.«
»Ef til vill gæti komið til greina Stórmeist-
ari Musterisherranna,* sagði baróninn, sem var
mjög ánægður yfir því að geta leitt umhugs-
un herra síns frá veikindum hans, enda þótt
það yrði á kostnað hinna annara krossfarar-
höfðingjanna. »Stórmeistarinn er hraustur og
nýtur herforingi, ráðsnjall og ræður sjálfur ekki
yfir neinu konungsríki, sem dregið gæti huga
hans frá því, að gera silt ítrasta til þess að
vinna landið helga. Hvernig litist yðar hátign
á það, ef hann yrði foringi kristna hersins?«
»Hann hefur ýmsa hæfileika til herstjórnar,
því verður ekki neitað. Hann kann að fylkja liði
og er ávalt í broddi fylkingar, er til orustu kem-
ur. En haldið þér. herra barón, að það væri
rétt að taka Iandið helga af Saladin soldáni,
höfðingja, sem allar dygðir prýða, sem skartað
geta á óskírðum manni, og fá það í hendur
Musterisherranum, sem er Iangtum meiri heið-
ingi en soldáninn sjálfur — dýrkar djöfulinn
sjálfan og fremur á laun svívirðilegar syndir?«
»Stórmeistari Jóhannesriddaranna hefur ekki
orð fyrir galdra eða trúarvillu,« sagði baróninn.
ȃr hann ekki kunnastur sem samvizkulaus
nirfill, og grunaður. og meira en það, um að
hafa selt þeim vantrúuðu þær upplýsingar, sem
hjálpuðu þeim til að ná þeirri stöðu, sem þeir
aldrei hefðu unnið í ærlegri orustu. Nei, þá
er betra að selja alt liðið ítölskum farmönnum
og bröliurum, en að fá það í hendur stórmeist-
ara Jóhannesarorðunnar,« sagði konungur.
»Látum þá svo vera, eg vil þó geta upp á
einum manni enn. Hvað segir yðar hátign
um Konráð greifa af Montserrat? Hann er vel
viti borinn, kurteis og hraustur í orustum?«
»Slægvitur áttu við? Kurteis? ójá, líklega
helzt við konur og meyjar. Við þekkjum þó
allir þann uppskafning. Pað eiga að vera stjórn-
arhyggindi hans að skifta um skoðanir jafnoft